Fantasie

De beginzinnen zijn intrigerend. 'Nino had een hondje dat hij niet had. Ja, hij had dat hondje, ook al had hij het niet.' Gecombineerd met tekeningen waarop het hondje te zien is (maar ook weer niet) start het verhaal overtuigend. Een dier of een vriendje dat je niet hebt maar

Blitz steekt soms zijn tong in zijn oor en trekt vaak aan zijn neus die heel lang wordt en 'plong' doet als hij hem loslaat. Blitz kan doen wat hij wil want hij woont in zijn dooie eentje op bol Nul. Blitz is het klassieke marsmannetje, een groen wezentje met

Het hoogste doel in het leven van de ouders van Barnaby Brocket is normaal zijn. Ze zijn doodsbang voor iedereen die anders is en willen zelf al helemaal niet opvallen. Natuurlijk krijgt net dit echtpaar een zoon die een heel bijzondere eigenschap heeft: Barnaby zweeft. Als hij niet wordt vastgebonden,

Het derde deel in de serie van Tahereh Mafi met de opvallende ogen-covers. Fascinerende illustraties van wimpers die zijn uitgegroeid tot bevroren struiken en bosranden. Dit een na laatste deel (dat trouwens leest als het slot van de serie) moest uitwijzen of deze reeks echt veel vlees op de botten

Het was een welkome surprise in 2009, De kleine Odessa - het levende boek  van Peter van Olmen. Een dik en rijk fantasieboek waarin literatuur ook nog eens een dominante plek had. Populair bij recensenten, juryleden en bij kinderen (een nominatie voor de Jonge Gouden Uil en de prijs van

Jonge Vlieger is het debuut van de 30-jarige Ellen van Velzen die volgens de flaptekst 'een wiskundige aanleg met een grote liefde voor verhalen'. Een leuk maar ook nogal nutteloos weetje. Van Velzen heeft een verhaal bedacht over een stil dorp in een vallei die door duistere krachten wordt bedreigd.

Hij is zanger van de Amerikaanse band de Decemberists maar kon niet alles wat hij wilde vertellen in zijn songteksten kwijt en dus schreef Colin Meloy een roman. Wildwoud is een lijvige fantasy-novel geworden over een dierenmaatschappij in het bos. Animal Farm meets Alice in Wonderland, maar dan zonder de

Het heeft even geduurd voor ik het vijfde deel van Gone ter hand nam, vooral omdat het ondertussen voelde als huiswerk. De serie was nogal gaan slepen en na het verrassend sterke begin als een plumpudding in elkaar gezakt en steeds ongeloofwaardiger geworden. In Angst zitten nog steeds veel van

Dit is deeltje 1,5 in een serie die Touching Juliette heet en die nummering geeft al aan dat het hier om een niet volwaardig boek gaat maar om een tussendoortje op halve kracht. Op zich doet de schrijfster iets bijzonders. Ze keert het perspectief volledig om en laat in dit

De beste vondst in Chaos is 'de Herrie'. De bewoners van een nieuwe planeet kunnen elkaars gedachten horen, zelfs die van dieren. Dat is soms handig maar vaker nog heel irritant en gekmakend, en net zo vaak nutteloos. De ijzersterke openingszinnen tonen dat aan: 'Het eerste wat je ontdekt als