rouw

Heeft papa nog gebeld. Dat is de belangrijke vraag die Raaf dagen achter elkaar aan haar moeder stelt. Zij houdt het erop dat papa oponthoud heeft en dat oponthoud nou eenmaal onvoorspelbaar is. Raaf vertrouwt het niet en is bang dat haar ouders gaan echtbreken (scheiden voelt veel te gladjes), zeker

Zack voelt het leed van het gezin het meest op zijn schouders drukken. Hij was als enige in de buurt toen het jongste zusje de weg oprende en verongelukte. De familie verhuist daarna naar een groot huis waar een oude uitkijktoren staat die al jaren ongebruikt is en waar de

Soms zijn het een tijdje krokodillen of varkentjes. Nu lijkt de schildpad terug van weggeweest. Eerder dit voorjaar verscheen Schildpad en ik van Marit Törnvist en de Milo in Ik mis Milo van Pim Lammers en Sanne te Loo is een.... juist ja. De schildpad van het jongetje is gestorven

De 12-jarige Vito wordt een grote broer maar is daar helemaal niet zo blij mee. Wat moet hij met zo'n kleine wurm? Bovendien praten zijn ouders nergens anders meer over. "Hoe kan iemand die er nog niet eens is zoveel aandacht krijgen?" Hij draait honderdtachtig graden bij als zijn kleine

'Toen Olivia de keuken in liep, zat er ineens een olifant naast haar vader aan de kleine houten tafel'.  De eerste zin uit De olifant van de Australische schrijver en illustrator Peter Carnavas. Als de olifant er is, weet Olivia alweer hoe laat het is. Dan maait haar vader het

'Het was niet altijd zo. Vroeger werd er gelachen en feestgevierd'. Uit de eerste zinnen van het eerste kinderboek van Griet Op de Beeck wordt meteen duidelijk dat het geen vrolijk niks-aan-de-hand-verhaal gaat worden. Het is geen vlucht van haar volwassen boeken die doorgaans over zware thema's gaan. Jij mag alles

Cees van de Berg viel vorig jaar op met zijn boek Gevonden dat opbouwende kritieken kreeg. Uitgeverij Lemniscaat bracht zijn eerste boek Lotje later opnieuw uit en nu ligt er ook al een derde: Paloma. In grote lijnen het zelfde stramien: een eigengereide meid die zich de wet niet laten

Als je niet zou weten wie de maker van dit prentenboek was, zou je vast niet op Mark Janssen gokken. Hij is de maker van kleurrijke prentenboek als Stop Monster! en Eiland waarin hij met grote vlakken werkt. Bijna in alles tegengesteld aan de gedetailleerde potloodtekeningen in zwart-wit in Altijd

Kinderboeken over de dood, ze zijn er wel. Denk aan de klassieker Kikker en het vogeltje van Max Velthuijs en natuurlijk het veelgebruikte en gelauwerde verzenboek Doodgewoon van Bette Westera en Sylvia Weve. Op non-fictiegebied was er nog wat braakliggend terrein. Dat is nu ingevuld door filosofe Stine Jensen die

Rosalie zit achter in de klas als een soldaat. De schoolmeester heeft het niet door, ook niet als hij vraagt: 'Alweer op je post, jongedame?' Rosalie denkt: 'Eigenlijk zou hij 'majoor' moeten zeggen en in de houding moeten springen, maar ik zeg er niks van. Geheime missie. Ik mag niks