juni 2013

Onverwacht slaat het noodlot opnieuw toe, staat op de achterflap van Schaak. Dat kun je wel zeggen. Heb je in het eerste boek je vriendje vermoord zien worden en het zelf ternauwernood overleeft, krijg je in het volgende schooljaar opnieuw met complot en doodslag te maken. Niet het leven van

Papa en mama zitten de komende weken gespannen te kijken naar het peleton of te luisteren naar radio Tour de France. Om het kroost zoet te houden is De tijdrit van Rod Waters een tip. Een prentenboek over wielrennen met een hoofdpersoon waarmee kinderen zich goed kunnen identificeren. Eric is

Filola is een gewoon meisje met twee mama's, zo simpel is het. In dit boek is dat zeker zo, in de omlijsting ligt de onnadrukkelijkheid er weer wat dik bovenop. Dit jaar hadden we al een blij stotterend homosexueel schaap en nu een alternatief gezin, de emancipatie moet geholpen niet

Er zijn er veel van, boeken volgens het stramien dat iemand op de eerste pagina iets wil en het ergens op de laatste bladzijden ook krijgt. De wens en het verlangen sluit dan ook erg aan bij de 'mag ik een koekje' en 'ik wil een ijsje' mentaliteit van de

Het blijft een merkwaardig fenomeen: mensen die geen zin kunnen uitspreken zonder te stotteren maar wel zonder haperen blijken te kunnen zingen. Miss Montreal is in ons land een bekend voorbeeld, in de talentenshow waarvan zij in de jury zit, trof ze onlangs een kandidaat die precies hetzelfde had. Hoofdpersoon

Iedereen bleef brood eten, hoeveel gewonden en doden er ook vielen, en hoeveel ledematen er ook werden afgerukt en gezichten verminkt. Brood werd er gegeten. De titel is een magistrale samenvatting van de kern van deze lijvige roman.  Iedereen bleef brood eten: een repeterend en bezwerend zinnetje dat aangeeft dat

Joe Prop heeft alles wat hij ooit zou willen hebben. 500 paar Nikeschoenen, een levende haai in een aquarium en een waterglijbaan die zijn slaapkamer verbindt met een Olympisch zwembad. Hij is teleurgesteld als hij voor zijn verjaardag 'maar' één miljoen euro van zijn vader krijgt, die met hetzelfde gemak

De beginzinnen zijn intrigerend. 'Nino had een hondje dat hij niet had. Ja, hij had dat hondje, ook al had hij het niet.' Gecombineerd met tekeningen waarop het hondje te zien is (maar ook weer niet) start het verhaal overtuigend. Een dier of een vriendje dat je niet hebt maar

Durf het maar aan: dertien kinderen als hoofdpersonen opvoeren en dan nog een paar volwasenen erbij, en dan het overzicht bewaren. Voor debutante Ilse Bos is het geen probleem om van zoveel personages een vlot lopend en overzichtelijk verhaal te maken. Troep gaat over een bijzonder samengesteld gezin: 13 kinderen

De Oostenrijkse kunstenaar Egon Schiele overleed al op zijn 28e aan de Spaanse griep, tegelijk met zijn vrouw Edith die toen zes maanden zwanger was. Een kort en dramatisch leven waarin de dood en schilderen centraal stonden. Zijn vader sterft jong net als zijn zusje en ook voor hem zelf