Familie

Op de eerste pagina's worden een kinderhand en een volwassenhand getoond met als begeleidende tekst: 'Wat zullen we bouwen, jij en ik?'. De Australisch-Ierse prentenboekenmaker Oliver Jeffers, die tegenwoordig in New York woont en werkt,  maakte dit boek voor zijn dochter van twee jaar. Ze is nog klein en vader

Als je beste vriendin niet meer op appjes reageert en zelfs de berichten niet leest. Zivan drijft Joshua tot wanhoop. De twee kennen elkaar vanaf de kleuterschool en kunnen met elkaar lezen en schrijven. Er is niemand bij wie de 15-jarige Joshua zich meer op zijn gemak voelt dan Zivan.

Op de eerste schooldag van het nieuwe schooljaar komt de directeur met de mededeling dat een van de leerlingen zichzelf van het leven heeft beroofd. Lang niet iedereen lijkt haar te hebben gekend maar de schok is er niet minder om. Er wordt een minuut stilte gehouden voor Esther Beukenhout

Ive heeft het gevoel alsof haar ouders in een filmscène meespelen waar ze niet aan mee kan doen omdat ze het script niet kent. Haar ouders zijn beiden bioloog en werden verliefd tijdens het wadlopen. Hun huwelijk is inmiddels in zwaar weer beland. De vader van Ive verstopt zich in

"Ik wacht al sinds vorig jaar kerst op een goed idee voor een aardrijkskundeboek dat niet saai is. En kijk eens wat er gebeurt! (...) Ik kom een kabouter tegen die met de wilde ganzen meevloog naar Lappland en die op die manier meer over Zweden heeft geleerd dan alle kinderen

Coco kan het van Loes Riphagen werd verkozen tot Prentenboek van het Jaar 2020 en speelt ook een rolletje in haar Kom mee Kees. De vader van Kees zit er in te lezen, gezellig met zijn voetjes in het water, terwijl zoonlief verveeld op de kop op de bank hangt. Gelukkig

Een meisje zit met een verrekijker vanaf de maan naar de aarde te kijken. Ondertussen eet ze grote zoete koeken en drinkt ze blauwe limonade. Ze zoomt in op Oi.  'Een klein lapje land in Japan, waar goede mensen woonden. Veel van hen waren gewone, vriendelijke burgers, maar je had

'Ik ben hier, maar ik ben hier helemaal niet'. Totaal ergens anders willen zijn dan waar je bent. Heimwee is niet vaak zo intens beschreven als in Elektrische Vissen van de Duitse auteur Susan Kreller, die er in in 2020 in haar eigen land de katholieke jeugdboekenprijs mee won en werd

Meneer Droste, de opa van Tiuri stopt als nachtwaker in het Kinderboekenmuseum waarin van alles te vinden is over schrijvers. Ze zijn 'morsdood' maar in het museum leven ze nog een beetje door. 'Dat wil ik ook zo graag', zegt hij tegen zijn kleinzoon. 'Dat zou het afscheid minder moeilijk

Wieke is een opvallende verschijning met haar rode haar en schreeuwerige overhemden. Maar ze wil het liefst verdwijnen. In tegenstelling tot Rut die zwarte kleren draagt en bij wie de lange haren voor haar gezicht hangen. Zij wil juist graag gezien worden. Als de twee  totaal van elkaar verschillende meiden