4+

Jan Wolkers bivakkeert in 1971 een week in zijn uppie op het onbewoonde eiland Rottumerplaat voor een radioserie. Hij bekommert zich om een jonge moederloze zeehond en ontfermt zich over een jonge scholekster met een gebroken poot. Hij spalkt het pootje en de vogel overleeft het kleine drama. De foto van de scholekster inspireerde

'Roodkapje mocht alles en moest niets. Bijna niets. Heel af en toe moest ze bij grootmoeder langs. Dat verwende nest uit het grote huis, zo noemde iedereen haar. De Grote Wolf noemde haar gewoon Roodkapje.' De Grote Wolf is in dit omgekeerde sprookje van Jonas Boets een lieve goedzak die geen

'Ons vuilnis leeft!', gilt mevrouw Stoffel. Want ineens beweegt er iets in de vuilnisbak en staat er een onzettend vies en plakkerig meisje op. 'Wat een Viezeltje!', gruwt mevrouw Stoffel en zo wordt de hoofdpersoon van dit prentenboek geintroduceerd. Mevrouw Stoffel is altijd aan het poetsen want stel je voor dat de

En alweer een nieuw Vlaams illustratietalent. Vlaming Alain Verster debuteert als illustrator van prentenboeken in De duif die niet kon duiken waarvoor Edward van de Vendel de tekst schreef. Het valt op hoe goed er de laatste jaren geillustreerd wordt in Belgie. Of er sprake is van een 'Vlaamse school', is maar

Dit boek verscheen vorig jaar al maar ik had het hier nog niet besproken. De nominatie voor de Vlaamse Boekenleeuw is een goede aanleiding om dat alsnog te doen. Appelmoes is een prentenboek over een vader-zoon relatie. Zo'n papa krijg je er zomaar bij, bij je geboorte. Geen volmaakte papa want op zijn kin

Hoewel nergens op dit boek staat vermeld dat de auteur een prinses is, speelde dat uiteraard een beslissende rol bij de hoeveelheid publiciteit die boek en auteur kregen. Tot ergenis van sommige andere jeugdboekenauteurs want 'waarom zij wel...?'. Nou, omdat ze een prinses is dus en een prins die in

Konijntjesbrood is een ongemakkelijk sprookje over de kinderwens van een koning en koningin. De koningin heeft een buik vol verlangen, ze is zwanger van een konijn, hoopt ze. Niks daarvan zegt de koning: 'een eekhoorn met een rode staart! Dat hadden we toch afgesproken, ik wil dat je een eekhoorn

'De auteur van dit boek eet geen vissen', staat er voor in het boek. Het blijft vaag waar die opmerking toe dient. In zijn vorige jeugdboek, waarin een gevaarlijke hond een hoofdrol speelt, (Zwarth, recensie hier) vermeldt Henk van Straten niets over een mogelijk vegetarisme. Henk van Straten schreef met Alle vissen

De tekenaar voert zichzelf op in het verhaal, met sjaal en bril. Dat kan geforceerd zijn maar in Leren vliegen werkt het goed.  Het zit namelijk zo: de tekenaar vindt een dier op straat. 'Ik was blij verrast toen ik zag dat het een pinguïn was.' Het beestje was in de

Niet iedereen is een Toon Tellegen, schreef ik in de bespreking van De beste vrienden. Fiona Rempt  is dat zeker niet. Ze voert de dieren Bever, Eend, Kikker, Mier, Slak, Eekhoorn en Mol op die in met elkaar in een bos wonen en daar dingen beleven. Nou ja beleven: ze vervelen zich, ze gaan