Bert en Bart bleven precies één deel leuk

Het was een heerlijk cadeautje vorig jaar tijdens de Kinderboekenweek. Bert en Bart redden de wereld van Tjibbe Veldkamp en Kees de Boer, een doldwaas boekje waarin allerlei gekkigheid nog eens vele malen werd uitvergroot. Blijkbaar hadden de makers er zoveel plezier in dat er nu een vervolg is verschenen. En dat is jammer. Hun grandioze serie Agent en Boef is een succes en wat mij betreft kunnen daar niet genoeg delen van verschijnen. Steeds een nieuwe twist in een vaststaand stramien, dat werkt bij slapstick-achtige prentenboeken goed. Met Bert en Bart gaan de makers op dezelfde toer. In het eerste deel krijgen de twee jongens bezoek van aliens, dit keer is zijn het zoenende zombies die het leven van de jongens komen verstoren.

Het verhaaltje van Bert en Bart en de zoen van de zombie is niet voor de helft zo grappig als in het kinderboekenweekgeschenk. Hun moeder (Viola Lentelied) raakt in de ban van Dokter Dwangman die de jongens van hun leesverslaving komt verlossen en sportieve kereltjes van ze zal maken. Dat zien de jongens natuurlijk niet zitten en ze dagen de volwassenen uit. Dat leidt tot een skelterrace leidt waar maar geen eind aan komt. Ondertussen komen die zoenende zombies op de proppen, en dat worden er steeds meer want dat was op op de cover beloofd (‘bevat meer dan 46 zombies!’). Zo leuk als die aliens waren, zo vervelend zijn deze zombies. De aliens keken met verwondering naar die rare mensenwereld, dat onderliggende verhaal ontbreekt nu; dit zijn flauwe onzinfiguren die zijn verzonnen omdat er een deel 2 moest komen.

Het enige dat het boekje de moeite waard maakt zijn de tekeningen van Kees de Boer. Die zijn wederom fraai en geestig en het duistere stripje op het kerkhof, waar de zoenende zombie uit een graf komt,  is een spannende zijstap. Graag meer delen van Agent en Boef dus en doe maar geen ‘Bert en Bart en de wakkere weerwolf/vadsige vampier of iets dergelijks. Tjibbe Veldkamp schreef een paar jaar geleden met Tiffany Dop een veelbelovend kinderboek en hopelijk wendt hij zijn talent meer voor dergelijk proza aan.

Kaft: