problemen

Virginia is in dit boek vooral één ding, de titel zegt het al: een stiefkind. Ze heeft na de scheiding een tijd bij haar Engelse moeder gewoond en is op haar zevende bij haar vader en zijn nieuwe vrouw ingetrokken. Die leiden een keurig leven dat sterk contrasteert met dat

De titel is briljant, dat voorop. Ivan, de hoofdpersoon, stelt zich voor hoe er in een boekwinkel om gevraagd wordt.: 'Heeft u dat stomme boek in huis?'. 'Welk boek?'. 'Dat stomme boek.' De boektitel komt voort uit pure pissigheid. Ivan moet voor een schoolopdracht een boek schrijven en dat valt

Tess heeft besloten niet meer te praten nadat haar vader is overleden. Nog duizend woorden en dan houdt ze er mee op . Waarmee precies wordt niet helemaal duidelijk, misschien weet ze het zelf ook wel niet. Wil ze niet meer verder leven? Tess heeft in ieder geval besloten geen

De dag dat Alex zwemkampioen Yannick Agnel ontmoet, is de mooiste van zijn leven. Eindelijk iemand die het in hem ziet zitten en gelooft in zijn kwaliteiten en doorzettingsvermogen. Zijn moeder vertrouwt zijn verhaal natuurlijk weer niet. Waarom zou iemand met olympische medailles haar zoon begeleiden? Dan gaat Alex maar

Marius is zo'n jongen die liever alleen is dan bij zijn vrienden. Een dromer (overdag én 's nachts) die over de dingen nadenkt en snel ergens de schaduwzijde van ziet en bang durft te zijn. Zijn oudere broer is soms zijn kameraad maar vaker de lastpak die hem uitdaagt. De

Wie schrijft zijn eigen broer nou een brief, vraagt Joeri zich af in zijn eerste brief aan Stefan. Ze zien elkaar immers iedere dag. Joerie is bij zijn oma als hij de eerste brief schrijft en heeft nog geen weet van de veranderingen die hem boven het hoofd hangen. Als

Het zijn geen lachebekjes hoor, die juryleden van de Dioraphte Jongerenliteratuurprijs van dit jaar. Drie van de vijf genomineerde boeken zijn zwaar tot loodzwaar. Dorst van Esther Gerritsen hakt er al aardig in, PAAZ over de psychiatrie spreekt voor zich en Strak blauw van Renée van Marissing spant de kroon.

Myrthe van der Meer heeft van haar vijf maanden durende verblijf op de PAAZ literatuur gemaakt onder de noemer 'psychiatrische roman'. Een alom goed ontvangen boek dat door Wim Brands van de VPRO zelfs 'Voskuil-achtig' werd genoemd. Zo'n uitspraak staat tegenwoordig meteen op de cover, in dit geval op een

Ik heb tot nu toe nog geen negatieve recensie van Dorst kunnen ontwaren. Het boek staat op de shortlist voor de Libris Literatuurprijs en de Dioraphte Jongerenliteratuurprijs en lijkt de definitieve doorbraak van Esther Gerritsen. Ze wordt een steeds belangrijker stem in de Nederlandse literatuur maar ik ben geen liefhebber

Ed Franck schreef met Hoe Seppe ondanks alles zijn zestiende verjaardag haalde een even uitbundig als merkwaardig boek dat zich moeilijk laat omschrijven. In feite is het een biografie van een jongen, vanaf zijn geboorte tot zijn zestiende verjaardag. 'Ondanks alles' suggereert dat hem verschrikkelijke rampen overkomen maar dat valt