verjaardag

Het was een verrassend debuut: Help! een verrassing van Miriam Bos, over een vos die een beetje angstig en onzeker wordt van de verrassing die Suusje Eekhoorn voor hem in petto heeft. Het is verkozen tot Prentenboek van het Jaar en staat centraal tijdens de Nationale Voorleesdagen in 2024. Zowaar niet slecht

De vorige keer was het een verhuizing, nu is het de verjaardag van een ouder. Prominente gebeurtenissen, zeker in het leven van een kleuter. Het stramien is niet heel anders dan in Morgen gaan we verhuizen, het prentenboek waarmee Maayken Koolen bepaald niet onopgemerkt debuteerde. Vanavond is het feest kent

In het behoorlijk grote aanbod aan vertaalde prentenboeken dat op de Nederlandse markt verschijnt, is het zoeken naar het koren tussen het kaf. Niet dat de kwaliteit beroerd is, maar de vraag doemt op of het nodig is om al deze boeken uit te geven. Gelukkig zijn er ook veel

'Ik geef een feest', zegt Fien. 'Jij mag erbij zijn. Het zit dus zo: Ik geef wat aan jou. Ik geef een feest. Geef jij dan ook wat aan mij? Dat zou fijn zijn.' 'Wat wil je dat ik geef?', zegt Trol Ik wil een flus zegt Fien, en nu

Loes Riphagen begint steeds meer op te vallen als originele prentenboekenmaker en illustratrice. Bijna tegelijkertijd verschijnen twee prentenboeken: het tekstloze De Gele Olifant en Ik wil een walvis! met tekst van Bette Westera. Westera is op haar beurt ook lekker productief, we zijn nog steeds aan het lezen in het prachtige

Nog 100 nachtjes slapen is al in april 2012 door een jury van bibliothecarissen gekozen tot Prentenboek van het Jaar 2013. Het is daarmee niet het beste prentenboek maar het voorleesboek dat centraal staat tijdens de Nationale Voorleesdagen in januari en februari. Het belangrijkste criterium voor de jury is daarbij

In 2005 schreef de jury van de Woutertje Pieterse Prijs over de winnaar: Waar is de taart? van Thé Tjong Khing: ' Het bekroonde boek kan het af zonder woorden, de woorden worden geen moment gemist. De kinderen zullen op den duur meer ontdekken van de grappen die de schepper van het boek ons voorlegt

'Menno kan het huis horen ademen. En in de tuin is er het zoemen van de middag'. Het is een herkenbaar gevoel. Je hebt even liggen doezelen in de zon, je wordt wakker en het stijgt een beetje naar je hoofd. Het overkomt Menno, in De Zomerzot van André Sollie.