psychiatrie

Het zijn geen lachebekjes hoor, die juryleden van de Dioraphte Jongerenliteratuurprijs van dit jaar. Drie van de vijf genomineerde boeken zijn zwaar tot loodzwaar. Dorst van Esther Gerritsen hakt er al aardig in, PAAZ over de psychiatrie spreekt voor zich en Strak blauw van Renée van Marissing spant de kroon.

Myrthe van der Meer heeft van haar vijf maanden durende verblijf op de PAAZ literatuur gemaakt onder de noemer 'psychiatrische roman'. Een alom goed ontvangen boek dat door Wim Brands van de VPRO zelfs 'Voskuil-achtig' werd genoemd. Zo'n uitspraak staat tegenwoordig meteen op de cover, in dit geval op een

Op de tweede bladzijde wordt al min of meer duidelijk wat er met de moeder van de ik-fuguur Will en zijn broertje Harry aan de hand is. Ze hebben een 'op-en-neer-mama'. "Mama denkt dat ze kan vliegen, niet echt natuurlijk, alleen in haar hoofd". Op dat soort dagen koopt ze van alles: "een

'Ik, Charlie Jansen beloof een verhaal van 30.000 woorden te schrijven gedurende 1 maand (ca. 1000 woorden per dag)'. Dit soort schrijfmarathons bestaan echt (in november weer) en de juf van Charlie zet haar klas aan het schrijven. Charlie schrijft niet net als haar vriendin een fantasieverhaal maar houdt een

De liefde van zijn leven blijkt borderline te hebben en niet langer te willen leven. Uit liefde en respect voor haar doodswens, helpt hij haar een eind aan haar leven te maken. In een notedop de inhoud van Vita, het debuut van Matthijs Kleyn die volop in de belangstelling staat met deze

Jakob is elf, de leeftijd dat hij nog graag kind wil zijn maar ook af en toe pubertrekjes vertoont. Moeder noemt hem regelmatig liefdevol haar 'elfje'. Dat kan nog net, vindt Jakob, al is het op het randje van kinderachtig. De twee hebben een bijzondere band omdat er geen vader in het

Dagen van gras is een opvallend debuut. Vierde druk alweer, veel besproken en veel geprezen en het wordt verfilmd. Nu dan ook nog een nominatie voor de Grote Jongerenliteratuur Prijs en misschien wel dé kanshebber. Dit boek heeft veel van wat een adolescentenroman nodig heeft. Het is goed geschreven en

'Een roman over een van de meest begeerlijke producten van deze tijd: roem', meldt de flaptekst. De kunstenaar in Trouw is de andere wang van Peter Bekkers beschouwt het streven naar roem als een missie die desnoods met geweld volbracht moet worden. Deze Conrad Pi is een luie kunstenaar die

'Toen ik in de inrichting zat, probeerde ik me soms uit alle macht de gezichten van mijn vader en moeder voor de geest te halen. Het lukte niet.' De psychiater van de veertienjarige Maarten geeft als verklaring dat hij in één klap alles wat voor het ongeluk plaatsvond, gewist heeft

Volwassenen die zich als harteloze monsters gedragen en kinderen die daar de dupe van zijn en maar moeten zien hoe ze de schade beperken. Het (gebrek aan) vertrouwen in volwassenen is een beproefd thema in de jeugdliteratuur. In Vuurvliegjes deugen de meeste volwassenen opnieuw niet. Gemakzuchtige ouders sturen hun dochters naar een