Kinderboek

De zijderups is verrast als hij  beseft dat uit de klieren in zijn kop vloeibare zijde komt. 'Noem het een wonder, een mirakel een mysterie, wij hebben er ook geen verklaring voor.' In Een kleine geschiedenis van de mens door dierenogen van Joukje Akveld is het woord aan de dieren.

Op de eerste bladzijde gaat het al over voorlezen. Mama is lekker aan het voorlezen terwijl Faas een bloederige tekening maakt en Beer een gebouw ontwerpt waarin heel veel mensen kunnen wonen. Alsof schrijfster Anke Kranendonk wil zeggen: lees vooral voor en je hoeft er niet eens bij stil te

'Krijg het nóú', zei een zalm toen de zware beker vlak naast haar op de bodem van de rivier belandde en het zand deed opdwarrelen.' ' Een kampioensbeker rolde het water in nadat de kampioen hem losliet omdat ze jeuk kreeg van een pluisje in haar oor. Met dat pluisje begint

Na de laatste bel, loopt Raaf de school uit en slaat bij het eerste kruispunt linksaf, waar hij rechts zou moeten gaan om thuis te komen. 'Het was een rotdag en mijn moeder is er niet' is daarvoor de eenvoudige verklaring. Het gebeurt op een maandag en dat is wellicht

Ultra. Zo noemt de wachter van Wildzee het baby’tje dat hij in een mandje op het strand van het eiland vindt. Het meisje wordt liefdevol opgevangen maar blijft een beetje een mysterie, ook voor zichzelf. Ultra Donker hoort niet helemaal bij het land en niet helemaal bij de zee. Sommige

De bekendste Nederlandse kinderboeken over de watersnoodramp van 1953 zijn Oosterschelde: Windkracht 10 uit 1976 van Jan Terlouw en veel recentelijker  De zee kwam door de brievenbus van Selma Noort (Thea Beckmanprijs 2020 en Vlag en Wimpel). In het zeventigste herdenkingsjaar voegt Marte Jongbloed er de novelle Gevaarlijk water aan toe. Een

'Heb je al gehoord van de toestanden? Er zijn toestanden', zegt de vader van Jona op een dag. Het water komt te hoog voor het plaatsje Wolem waar ze wonen. Er zijn al mensen gevlucht maar dat vindt Jona's vader overdreven, ze horen vast wel op tijd wanneer het water

Van de beer uit de titel wordt al snel afscheid genomen als Ciprian en zijn familie door mensensmokkelaars naar Frankrijk worden gebracht. Het betekent dat ze de beer, met wie ze op markten optraden, moeten vrijlaten. Van de beloofde, nieuwe toekomst komt niks terecht. Het gezin belandt in helse omstandigheden

Het helpt wel als je Lepelsnijder hebt gelezen maar het is niet perse nodig om het verhaal in De kaarten van madame Petrova te volgen. Maar het valt aan te raden om het tweeluik in zijn geheel tot je te nemen, want het is onderhoud, boeiend en goed geschreven proza.

‘Precies drie weken na haar aankomst op Bereneiland stond April Wood oog in oog met een ijsbeer’. Zo begint De laatste beer’ het debuut van de Britse schrijfster  Hannah Gold die achterin niet onterecht een ‘don’t try this at home’-disclaimer vermeldt. Hoe aaibaar de ijsbeer in dit verhaal ook is, hij