Prentenboek

De tekenstijl in Meneer G. doet erg denken aan die van cartoonisten uit de jaren zestig en zeventig. Lijnen met veel krullen en kordate figuurtjes met bolhoedjes op en grote oogbollen. Grappig maar inmiddels wel erg oubollig. Het is dan ook verrassend dat het CPNB dit boekje op de lijst

De kwaliteit van kartonnen boeken voor de allerkleinsten is wisselend. Niet zelden is het belangrijkste aandachtspunt geweest te zijn dat de bladzijden niet kunnen scheuren. Wat er op die pagina's staat, lijkt van minder belang. Ik zie ik zie... van Marianne Dubuc is een aangename uitzondering op die regel. Het

Zoals ik dans is geen gezicht, weet de egel, en ook nog die stekels, dus schrijft hij de eekhoorn een brief. 'Vind je het goed als jij thuis danst en ik ook?'. Er ontspint zich een ontroerende en intieme dans op afstand waar beide dieren heel gelukkig van worden. Ze schrijven elkaar

Er is veel voor te zeggen om Pluk van de Petteflet dé klassieker uit de Nederlandse kinder- en jeugdliteratuur te noemen. Annie M. G. Schmidt schreef het boek begin jaren '70 maar het doet, na herlezing, nergens verouderd aan. Dat geldt niet voor alle boeken uit die tijd, die vaak

Het vijfde boek over Keepvogel is genomineerd voor de Gouden Uil Jeugdliteratuurprijs die komende zondag in Antwerpen wordt uitgereikt. Verrassend want Het diepste gat is zeker niet het beste uit de reeks en haalt het  bij lange na niet bij bijvoorbeeld De Uitvinding. Maar een iets minder geslaagde Keepvogel is

Er zitten zoveel boeken bij de post, dat er bij de selectie wel eens wat misgaat. Dan komt er een boek op de stapel 'oninteressant' en daar blijk ik me dan later in vergist te hebben. Dat overkwam me bij De Kleine Odessa van Peter van Olmen en ook bij

Een twintigtal roze dieren zit onder een boom op de openingspagina van Bloot?! Een Adam en Eva-achtig tafereeltje, ook omdat het varkentje de naaktheid probeert te verhullen met een rokje van bladeren. Een egaal roze giraffe, dromedaris, struisvogel, kangoeroe, nijlpaard, en krokodil kijken toe. Sommige dieren zijn maar met moeite te herkennen

Ik herinner me buurman Beenen. Hij woonde alleen en keek altijd wat argwanend door het raam als wij op straat aan het voetballen waren. Mijn broertje en ik vonden het een engerd. Niet echt ergens op gebaseerd, hij was gewoon een engerd. Thomas, Klaas en Christa vinden Mina een heks.

Schoenen zijn er in alle soorten en maten en je kunt er van alles mee. Ermee pronken, ernaast lopen of de stoute exemplaren aantrekken. Schoenmaker Jakob is dag en nacht bezig om de meest ongelooflijke schoenen te maken. Hij hakt en naait en lijmt in zijn atelier. Niets is hem te gek

'Menno kan het huis horen ademen. En in de tuin is er het zoemen van de middag'. Het is een herkenbaar gevoel. Je hebt even liggen doezelen in de zon, je wordt wakker en het stijgt een beetje naar je hoofd. Het overkomt Menno, in De Zomerzot van André Sollie.