oktober 2012

Het was een heerlijk cadeautje vorig jaar tijdens de Kinderboekenweek. Bert en Bart redden de wereld van Tjibbe Veldkamp en Kees de Boer, een doldwaas boekje waarin allerlei gekkigheid nog eens vele malen werd uitvergroot. Blijkbaar hadden de makers er zoveel plezier in dat er nu een vervolg is verschenen. En

De typografie van het omslag spreekt voor zich. De letterkaart van de oogarts waarmee getest wordt of er een bril nodig is. Het verbouwereerd kijkende varkentje op de voorplaat weet dus zeker dat dat bij hem niet het geval is. Met een bril is er niks meer aan. Hij ziet

Oh jee, een verkleedfeest en de leeuw heeft geen idee wat hij aan moet trekken. Zal hij als kip of als pad gaan? Dan weet hij het: hij gaat als olifant. Op de prent staat de leeuw met een slurf en oliantenpootjes, maar nog steeds duidelijk herkenbaar als leeuw. Op

Anna van Praag is naar uitgeverij Lemniscaat overgestapt en het lijkt alsof ze zichzelf als schrijfster serieuzer neemt. Kom hier Rosa is in alle opzichten volwassener dan het werk dat ze tot nu toe afleverde. Een mooi vormgegeven jeugdroman over thema's die er toe doen waarbij de schrijfster haar opvatting over

Nummer 5 alweer, van het Querido Poeziespektakel en mijn voorstel is om het hierbij te laten of het project op zijn minst een tijdje rust te gunnen. Het doel is misschien niet bereikt maar kinderpoëzie zit duidelijk weer in de lift, er verschenen dit jaar bundels van onder andere Ted van

Jacques Vriens schrijft naast zijn bekende boeken over meesters en juffen en hun belevenissen op scholen ook zo nu en dan een historisch kinderboek. Tien torens diep is daarvan de bekendste, vooral omdat er een televisieserie van is gemaakt. Strijd om de kathedraal speelt zich af in het zuiden van

Jaap Robben is één van de weinige kinderdichters die met regelmaat een bundel uitbrengt. Dat komt door de kwaliteit van zijn werk en het vertrouwen van zijn uitgever. Ik durf heel voorzichtig de stelling aan dat de kinderpoëzie in Nederland weer een klein beetje in de lift zit. Er verschijnen

Guido van Genechten heeft een fascinatie voor de achterzijde van ons lichaam, om het beschaafd uit te drukken. De titels van eerdere prentenboeken zeggen voldoende: De wiebelbillenboogie en Mag ik eens in je luier kijken. En ook Superbeesje is onderweg heeft het zelfde thema. Hij completteert het kwartet nu met

Bibi heeft hem dus. Na vier Zilveren Griffels kreeg Bibi Dumon Tak dinsdagavond Gouden Griffel 2012 voor het boek Winterdieren. Ik gaf het een 8 omdat het een degelijk en goed geschreven boek is. Niet spectaculair goed in mijn ogen en misschien niet eens haar beste maar de jury heeft besloten