Kluitman
De Kluitman-novelles. Het zijn van die boekjes die makkelijk aan de aandacht van recensenten ontsnappen. Ze zijn dun, ongeveer de omvang van het kinderboekenweekgeschenk. Met titels als als Gegijzeld, Ongewenst en Undercover mag duidelijk zijn dat suspense een belangrijk kenmerk is. De boekjes zijn erg in trek bij de doelgroep, veertien plussers, misschien door de omvang al lijkt de Booktok-trend dat tegen te spreken, dat zijn ook vaak dikke boeken.
Uit nieuwsgierigheid naar het genre las ik Slipjacht van Jowi Schmitz (de titel is ontleend aan een oude manier om honden van de adel te trainen) en dat viel helemaal niet tegen. Het geringe aantal bladzijden dwingt de auteur om niet teveel uit te wijden en heeft consequenties voor de spanningsboog. Dat doet Schmitz goed want binnen minder dan twintig bladzijden is het verhaal goed op stoom en dat gaat niet ten koste van de uitwerking van de karakters.
Het verhaal gaat over een 15-jarige jongen (Matteo) die zich tijdens een schoolkamp op de Veluwe losmaakt van de groep en in de bossen verdwijnt. Hij sluit vriendschap met een vosje en wordt opgejaagd door een excentriekeling (de Mosman) die zich in het bos verscholen houdt. Matteo woont bij zijn vader nadat zijn moeder zeer plotseling naar het buitenland is vertrokken. Hij voelt zich in de steek gelaten en verraden, ook door een paar vrienden. Matteo vlucht in zijn tekeningen die vaak gruwelijk zijn want ‘het helpt altijd om iets ergers te verzinnen’.
De enorme zorgzaamheid en liefde van de jongen voor het vosje en de aanwezigheid van de Mosman zijn sterke zetten. Die laatste is een soort onvriendelijk reus die door Schmitz in parallelle hoofdstukken aan het woord wordt gelaten. Zijn woede en eenzaamheid krijgen in de loop van het verhaal meer reliëf en zorgen voor een spiegel van het gedrag van Matteo. Zo erg kan het worden als je je in steek gelaten voelt. Vrijwel het hele verhaal speelt zich af in het bos. Die sinistere en unheimische sfeer met duisternis en geluiden zorgt vanaf het begin voor een beklemming die heel invoelbaar is.
Schmitz slaagt er wonderwel in om in de beperkte ruimte die een novelle biedt de personages de ruimte te geven. Onlangs verscheen van haar hand Zeemeermeisje. Met deze razend spannende en gelaagde novelle laat ze zien op de korte baan misschien nog wel beter uit de voeten te kunnen.
