Edward van de Vendel
Øyvind Torseter
Een serie over drie vrienden waarin het meisje pas in het derde (en waarschijnlijk laatste) deel aan bod komt. Heel feministisch is het niet van het Noose duo Håkon Øvreås en Øyvind Torseter, maar dat heeft toch al een broertje dood aan conventies. De opvolger van Bruno wordt een superheld (geel, zilveren griffel) Arthur wort beroemd (blauw) heet Louise laat niet los en heeft rood als steunkleur.
Ik ben fan van deze geestige serie. Meestal zijn de volgende delen iets minder maar in dit geval neemt de kwaliteit alleen maar toe, alsof ze er steeds lekkerder in komen. De avonturen van het driemanschap lijken een knipoog naar de populaire geïllustreerde reeksen over boomhutten, zebra’s die Julius heten en de levens van losers en mutsen. Op iedere pagina staan tekeningen die het verhaal kracht bij zetten. Op dezelfde losse wijze als in genoemde series, humorisistisch en een beetje karikaturaal, maar dan allemaal op een wat hoger niveau. Torseter is natuurlijk ook niet de minste (o.a Het gat, bekroond met Gulden Palet 2016).
In dit deel draait het om de bouw van een enorme kippenkwekerij (…) waarvoor de hut van Louise, Arthur en Bruno afgebroken zou moeten worden kan natuurlijk niet. De vrienden ontdekken al snel dat er iets niet pluis is met Tom Haan, de directeur van de fabriek. Hij is niet wie hij zegt te zijn; er is sprake van belangenverstrengeling. Moeilijk woord, vinden de kinderen ook, maar ze snappen steeds beter wat het betekent en wat er mis mee is. Op hun eigen, originele manier steken ze een stok in het wiel. En passant trekken ze er ’s nachts weer op uit met hun verfblikken voor een paar superheldenacties. Maar ze krijgen ook een zeldzaam koekje van eigen deeg.
Lekker lichtvoetig en gewoon goed geschreven, met humorvolle dialogen en sprongetjes in het verhaal. Een boek voor wie toe is aan iets meer dan de Loser. En lees dan meteen de hele serie, ze zijn prima los te lezen maar het is te leuk om te laten liggen.
