Lannooi
Een hondje loopt een berg op met zijn neus in de lucht. En vervolgens op de titelpagina weer naar beneden achter een rood touwtje aan. Dat zweeft boven een openluchtzwembad waarin een schoonzwemploeg aan het trainen is, de voetjes synchroon in de lucht. Vanaf de hoge duikplank grijpt een van de teamleden het touw en slingert vervolgens weg richting een pretpark-achtige setting vol grote glijbanen met ridders, clowns en jonkvrouwen.
Dit is onmiskenbaar het universum van Mattias De Leeuw al liet hij eerder dit jaar met Slaap lekker! zien ook verstilder te kunnen werken. De Vlaamse illustrator staat bekend om zijn zwierige stijl, waarvoor hij met zijn boek Circusnacht in 2017 werd bekroond met het Gulden Palet. Een touw in de lucht is ook tekstloos en kent dezelfde acrobatische capriolen. Op iedere pagina zwiert het touw hoog door de lucht met telkens meer ballast van personen. Een zogenaamd stapelverhaal waarbij er op iedere pagina iets wordt toegevoegd. Het wordt steeds levendiger en maller en komt tot een onvermijdelijk hilarisch hoogtepunt. Met slapstickelementen zoals een ontsnapte boef die wordt achtervolgd en ook maar gebruik maakt van het touw. Het hondje blijft mee rennen, waardoor het ook meteen een zoekboek is.
Door de snel ogende tekenstijl zit er veel vaart in de prenten. Mattias de Leeuw gebruikt lijntjes maar houdt de kleuren daar niet binnen waardoor een gestileerd rommelig effect ontstaat. Het blijft jammer dat hij zo vaak voor de witte achtergrond kiest waardoor het soms iets steriels krijgt. Een touw in de lucht is een klassieke De Leeuw: een eenvoudig gegeven op een consequente manier uitgewerkt zonder dat er woorden nodig zijn. Dat is zowel een compliment als een bezwaar: het is goed gedaan maar het gevaar is dat De Leeuw zichzelf gaat herhalen.
Leuk detail is dat het boek een rood leeslint heeft. Om stiekem zelf aan te slingeren.
