Querido
Maria Postema
Soms is er zo’n boek dat met zoveel kracht in de markt wordt gezet, dat de voelsprieten rechtop gaan staan. Zowel uit interesse als uit licht wantrouwen. Skandar en de eenhoorndief wordt aangekondigd als ‘grootste publicatie-event van het decennium’. Het boek verschijnt in meer dan 30 landen tegelijk, de filmrechten zijn al verkocht en in het ronkende persbericht wordt gerefereerd aan Harry Potter. Die referentie is er vaker en voldoet zelden aan de verwachtingen, slechts de Nevermoor-serie kwam enigszins in de buurt.
De proef op de som dus, om te checken of de gecreëerde hype gerechtvaardigd is. De meerwaarde van deze nieuwe fantasyreeks zit al in de titel: eenhoorns. De fantasiedieren zijn populair en spreken tot de verbeelding maar in tegenstelling tot hoe ze doorgaan worden gepresenteerd, gaat het hier niet om zoetige regenboogexemplaren. Auteur A. F. Steadman (een Britse debutante) creëert een wereld waarin de dieren bloeddorstig en levensgevaarlijk zijn. Al zit er nog wel een verschil tussen de wilde en de getemde exemplaren.
Steadman volgt zeker in het begin het patroon van de Potterboeken. Een kind uit een relatief normale burgermaatschappij, in dit geval ‘het Vasteland’. komt terecht in een fantasievolle omgeving waar hij het samen met anderen opneemt tegen het grote kwaad. In dit geval is Skandar de held. Na het overlijden van zijn moeder, wacht hij samen met zijn depressieve vader en zus op de dingen die komen gaan. In hun leven speelt de hoop om een uitverkoren eenhoornrijder te worden een prominente rol. Het is zijn zus niet gelukt en Skandar krijgt op een mysterieuze en illegale manier toegang tot het ‘Eiland’ waar hij zijn eigen eenhoorn krijgt. Alle eenhoorns zijn gespecialiseerd in een element zoals water of vuur maar Skandar en zijn dier hebben uiteraard de beschikking over een verboden kracht. De bijzondere positie die hij inneemt, wordt met frisse tegenzin onderkend door zijn nieuwe vrienden. De nieuwelingen worden opgeleid op een soort Zweinstein voor eenhoornkunde en moeten hun waarde bewijzen middels toernooien. Zoals vaak in een eerste deel is er nogal wat uitleg nodig om het universum met de bijhorende rituelen in kaart te brengen, maar Steadman bouwt het avontuur in rap tempo uit. Er dreigt gevaar en Skandar kan daar een cruciale rol in spelen.
De overeenkomsten met Harry Potter zijn legio maar zolang het goed is gedaan, hoeft dat geen probleem te zijn. Het eerste deel krijgt wat mij betreft het voordeel van de twijfel, vooral door de sterke uitwerking van het belangrijkste personage. Net als bij Harry zijn de twijfels, het verdriet en de vechtlust van Skandar invoelbaar. Het ontbreekt wel aan luchtigheid: Steadman zet nogal een serieuze wereld neer waarin nauwelijks gelachen wordt. Dat wordt gecompenseerd door enkele verrassende wendingen waarin goed en kwaad nogal eens van kleur veranderen.
Over dit soort series kan eigenlijk pas na een tweede of derde deel een definitief oordeel worden geveld. Skandar en de eenhoorndief biedt in ieder geval voldoende aanknopingspunten om daar naar uit te kijken.
