Lemniscaat
Er hangen drie beeldjes van Jezus aan het kruis in het huis van opa. Net zoveel als in de kerk. De grootvader van Sjuul steekt zijn geloof niet onder stoelen of banken. Integendeel, hij hangt het aan de muur, ook de tien geboden in lijstjes in het trapgat. Sjuultje vindt sommige maar ingewikkeld. Hoe moet ze een vader eren die ze niet kent? En niet vloeken, dat houdt haar moeder nog geen dag vol. Is ze daarmee een slecht mens?
Sjuul logeert bij haar opa, die ze niet zo goed kent omdat hij scheidde van haar oma toen haar moeder een baby was. Ze belandt in een voor haar nieuwe wereld vol bidden, wonderen en de hemel, waarin ze met hem naar de repetities van het kerkkoor gaat. De Jong beschrijft met vlotte pen de twijfels en verwondering van het meisje dat gaat nadenken over goed en kwaad als ze een jongen geld ziet stelen uit de kerk. De scene waarin ze zelf de bak met muntjes omgooit, is het hoogtepunt van het boek. Sjuul probeert het goed te doen, maar dat lukt niet altijd. Soms moet God maar even wachten. Die opa met zijn rotgeloof ook.
Geen nieuw of origineel thema: in kinderboeken gaat het regelmatig over de opvattingen en het geloof van grootouders in relatie tot hun kleinkinderen. Met als bekendste voorbeeld Robin en God van Sjoerd Kuyper. De sterren van opa is een vriendelijk en lief boek, maar laat vooral het gevoel achter: dit las ik al eerder en beter. De Jong geeft niet echt een nieuwe draai aan het thema. Haar vorige boek Over gehaktballen was topzwaar boek en kende een geforceerde rol voor poëzie. Ook in dit boek is de schrijfster nogal nadrukkelijk aanwezig in de opzet, stijl en boodschap en de te zichtbare moraal over naastenliefde.
Uiteindelijk is het ook in het geloof van opa allemaal niet zo eenduidig. Hij doet ook maar wat en de ene dag gaat het goed en de andere niet. Troost haalt hij vooral uit de sterren waardoor hij contact met zijn overleden Saartje voelt.
