Alice in Wonderland zonder de ‘magic touch’

Colin Meloy Wildwoud Genre: Kinderboek
Uitgever: Cargo
Vertaler: Annelies Jorna
Illustrator: Carson Ellis

Hij is zanger van de Amerikaanse band de Decemberists maar kon niet alles wat hij wilde vertellen in zijn songteksten kwijt en dus schreef Colin Meloy een roman. Wildwoud is een lijvige fantasy-novel geworden over een dierenmaatschappij in het bos. Animal Farm meets Alice in Wonderland, maar dan zonder de indringende politieke boodschap van de eerste en de magic touch van de tweede. Daarmee is het oordeel meteen geveld: Wildwoud is een aardige poging maar heeft het in veel net niet en het is wat onnodig dat er  een volgend deel.

Op zich is deze roman is niet onaardig want hij leest lekker weg en is fijn vertaald door Annelies Jorna, en van prettige illustraties voorzien door Carson Ellis. Toegegeven: Meloy is veel te wijdlopig, zijn beschrijvingen zijn oneindig lang en het boek zit vol herhalingen en onnodige zijlijntjes. Maar voor wie daar doorheen bijt en over de helft geraakt, krijgt relatief  waar voor zijn geld.  Meloy vertelt een soort sage over een woud met dieren waarin het om de macht gaat. Het meisje Prue raakt daarin verzeild als kraaien haar broertje uit de kinderwagen ontvoeren. Samen met een nerderig klasgenootje gaat ze naar hem op zoek en belandt tussen de pratende hazen, wijze uilen en coyotes in legerpakjes.

In de loop van het verhaal valt een aantal dingen op zijn plek waardoor het iets interessanter wordt. Het blijkt geen toeval dat het broertje is ontvoerd. Meloy probeert een aantal maatschappelijke (discriminatie) en politieke (macht) thema’s in het verhaal te verweven maar slaagt daar maar ten dele in. Hij laat de dieren een soort gelegenheidscoalitie sluiten om tegen het echte kwaad te strijden en meteen na hun geslaagde gezamenlijke opstand, ontstaat er weer onderlinge strijd. Daarmee raakt Meloy wel iets, net als dat hij de relatie tussen mens en dier probeert aan te stippen en een sfeer creëert die in de buurt komt van natuurreligies waarin bomen kunnen praten en moeder aarde een centrale rol heeft. Maar het is te weinig ingedikt en niet scherp genoeg om veel meer waarde te hebben dan een aardig verhaal over een meisje en een jongetje dat in het dierenrijk verzeild raken en daar spannende avonturen meemaken.