De Eenhoorn
‘De vier zusjes Vaalgier hebben vuil opgehaald. Nu zijn ze op weg. Hun vuilwagen maalt’. Diverse dieren komen in een grote wagen aangereden, van een shovel en hoogwerker tot een enorme oplegger. Die laatste is van Poeha, de pauw, die niet kan wachten zijn volle truck aan de anderen te laten zien. Prachtig gevonden vam Edward van de Vendel: Poeha de pauw, net als Cor Capibara en zijn maaidorsmachine of een poëtisch zinnetje als ‘Uren hebben de lemuren vurenhout vervoerd’. Vrij geniaal ook om de dikdik gewoon Dikdik te noemen. De inventieve en subtiele manier waarop Van de Vendel met woorden speelt is bekend en dit boek is opnieuw een proeve van bekwaamheid. Telkens twee zinnetjes die heel compact een situatie neerzetten. Het ziet er zo simpel uit en dan weet je meteen dat de schijn bedriegt.
Beer, de rode draad in dit boek, is op een brommer onderweg naar een feest waar alle dieren samenkomen. En als zij zijn uitgedanst wordt het pas fijn want dan gaan de machines uit hun dak. De uitwerking van dat einde had sterker gekund, een terugkerend probleempje in de prentenboeken van Van de Vendel. De ontknoping van het idee mist net even de finesse die het af had moeten maken en waardoor alles op zijn plek valt. Nu is het einde wat onbestemd en onbevredigend.
Het is het eerste prentenboek van illustratrice Liesbeth De Stercke en dat is voorwaar geen misselijk debuut. Met humor, vaart en afwisseling zet ze de dieren en hun machines neer. Als rode draad en komisch aspect is de bruine beer goed gevonden, op een lullig brommertje en met zijn roze konijnenrugzak contrasteert hij met . De Stercke drukt haar eigen stempel op het boek en moet nog veel meer in haar mars hebben.
De combinatie van dieren en al die stoere voertuigen en machines en de prachtige taalvondsten maakt Feest voor de machines tot een geslaagd prentenboek, zeker ook voor jongetjes.
Poeha de pauw
Feest voor de machines
Edward van de Vendel
Liesbeth De Stercke
De Eenhoorn
