Leopold
Annemarie van Haeringen
Er ligt iets op de loer, alleen al in de titel. Pas op driekwart breekt die dag in augustus aan, waarop Enrico zoals iedere dag op weg gaat naar de schaapskudde in het dal. Dan hoort hij onderaards gerommel, begint het wegdek te trillen en springen er ruiten. De aardbeving verandert veel, in positieve en negatieve zin. De vete tussen Enrico’s opa en een ouwe geliefde wordt bijgelegd. Ineens kookt zijn vader de pasta, die anders nooit in de keuken komt. En in de subtiele laatste zinnen wordt duidelijk wat er met de geliefde van Enrico aan de hand is.
Net als de illustraties is het verhaal in Die dag in augstus schetsmatig en voor een groot deel ingevuld met sfeer en fragmenten. Dat past prima bij de dromerige Italiaanse sfeer en omgeving. Een postbode, het dorpsleven met liefdes en ruzies, heiligenbeelden en de lome hitte. Rindert Kromhout is een groot Italië-fan en neemt de lezer in dit boek mee naar dat land. Dat doet hij sober en precies, zonder grootse uitwijdingen. Het komt binnen: de angst en zorg van Enrico als de wereld bijna letterlijk onder zijn bestaan wegvalt. In de aanloop naar ‘die dag’ speelt Kromhout met de spanningsboog door regelmatig vooruit te wijzen.
Enrico heeft altijd een tekenblok bij zich, hij schetst als het waren zijn eigen leven. Het verhaal en de tekeningen van Annemarie van Haeringen liggen in het verlengde daarvan. Dromerige schetsen die aan Enrico toegeschreven mogen worden. De mensen uit het dorp en de puinhoop na die dag in augustus maken zijn leven inzichtelijk en zijn een stil commentaar op de gebeurtenissen. ‘Tekeningen en schilderijen vertellen een mooiere waarheid dan foto’s. Een schilder laat niet alleen zien hoe iets werkelijk was, maar ook wat hij er bij dacht en voelde’, zegt zijn oma en ze laat Enrico beloven nooit meer zonder schetsboek de deur uit te gaan.
.
Die dag in augustus
Rindert Kromhout
Annemarie van Haeringen
Leopold