De opdracht die voor in het boek staat, geeft direct het thema weer. ‘Voor Terry, die weet dat we niet de beste vrienden zijn geworden omdat we hetzelfde denken, maar omdat we ruzies weer bijleggen’. Vrienden hoeven het niet altijd eens te zijn, ze mogen kibbelen, boos op elkaar zijn en kunnen elkaar soms even niet verdragen, maar het komt altijd weer goed. Zo ook met hagedis en slang. Bij hun eerste ontmoeting krijgen ze slaande ruzie maar dat slaat al snel om in vriendschap. Hagedis durft toe te geven dat hij een beetje jaloers was op de mooie staart van slang, die op zijn beurt weer toegeeft de poten van de ander prachtig te vinden. ‘Het ijs was gebroken. Ze lagen op het pad en praatten honderduit, alsof ze elkaar al jaren kenden’.
De beste vrienden bevat een vijftiental verhalen over de vriendschap tussen slang en hagedis. De tegenstellingen tussen de twee leveren terloopse conflicten op maar ze komen er telkens weer uit. Het is geven en nemen, het gaat om hulp aanbieden en hulp leren ontvangen. Slang en hagedis houden van verschillend voedsel en het zou zomaar kunnen dat slang in het verleden een van de broertjes van hagedis heeft opgegeten. Dat levert een even ontroerend als pijnlijjk verhaal op dat een subtiel einde kent. De tongue in cheek humor is een van de sterke kanten van dit boek, samen met de dialogen en de fraaie tekeningen.
Met dierenverhalen kun je alle kanten uit. Niet iedereen is een Toon Tellegen en Joy Cowley is dat ook niet maar het scheelt niet veel. De kracht van dit boek is de continuiteit van de vriendschap tussen twee dieren die uiterlijk op elkaar lijken maar toch heel erg veel verschillen. Het laatste verhaal De Rivier van de Dood, waarin een stinkdier een snelweg over moet steken om bij zijn geliefde te komen, is een spannende en prachtige afsluiting van dit mooie boekje.
De beste vrienden
Joy Cowley
Gavin Bishop
Annelies Jorna