Prettige chaos in tweede deel van mevrouw Peregrine

Ransom Riggs Omhulde stad - het tweede boek van de bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine Genre: Jeugdboek
Uitgever: Clavis
Vertaler: Tine Poesen

Het eerste deel van De bijzondere kinderen van Mevrouw Peregrine was in alle opzichten een overdonderende leeservaring. ‘Een fotografische freakshow die tot leven komt’, noemde ik het in de bespreking. Een spectaculair boek dat met niets te vergelijken viel. Het nadeel van een tweede deel: dat is te vergelijken met het eerste en dat pakt vrijwel altijd slechter uit, al is het maar omdat de nieuwigheid en dus de verrasing er af is. De boeken zijn op dezelfde leest geschoeid. Het verhaal wordt afgewisseld met zeer bijzondere foto’s uit de collecties van de auteur en anderen. Zwart-wit kiekjes die iets mysterieus hebben en vragen oproepen. In het eerste deel werden de personages gemodelleerd naar die foto’s: het onzichtbare kind, een jongen die met bijen leeft en een meisje dat een stukje boven de grond zweeft.

De foto’s in Omhulde Stad hebben minder die leidende functie en zijn vooral illustratief. Het verhaal gaat verder waar het gebleven was. De bijzonderen kinderen (‘de bijzonderen’) zijn samen met hoofdpersoon Jacob (die het spoor van zijn opa volgde) gevlucht en spoelen aan op een eiland. Ze hebben hun schoolhoofd, de slechtvalk mevrouw Peregrine, mee kunnen nemen maar die is ziek. Om haar te redden, moeten ze in Londen zijn en we volgen de groep kinderen tijdens de tocht naar, en het verblijf in, de door de oorlog verwoeste stad. Uiteraard gaat dat gepaard met veel avontuur en gevaar en freakerige voorvallen die de lezer inmiddels van Riggs gewend is.

Omhulde stad is een rijk en episch verhaal met een grote dosis prettige chaos, al is het middendeel nogal uitgesponnen. Het verhaal is soms letterlijk onnavolgbaar en een duizelingwekkende opeenvolging van idiote voorvallen. Jacob voelt zich sterk verbonden met de bijzondere kinderen, en met name met Emma, en de onderlinge loyaliteit is een sterk gegeven. Daardoor stijgt het uit boven een fantasy-avonturenroman waarin alles kan. De laatste zinnen zijn een plotwending die voor de hand lag, en zijn een opmaat naar het derde deel.