Pagina van Jason Reynolds, vertaling: Maria Postema, uitgeverij Condor, 10+
Jason Reynolds draagt dit boek op aan ‘iedereen die het stokje te jong heeft moeten overnemen.’ Patina is het tweede boek uit de vierdelige Track-serie waarin telkens een ander kind uit een atletiekteam centraal staat. De reeks kwam al uit tussen 2016 en 2018 en verschijnt nu in het Nederlands in een uitmuntende vertaling van Maria Postema, die het idioom van Reynolds tot in de puntjes lijkt te beheersen. We leerden in het eerste deel Ghost kennen, een jongen met een gewelddadige vader en een moeder die de eindjes amper aan elkaar kan knopen. Ghost komt bij toeval in een hardloopteam terecht, met een coach die veel voor hem gaat betekenen.
Ook Patina (bijnaam van (Patty) heeft in haar jonge leven al veel veranderingen in het haar leven moeten verstouwen. Nadat haar vader overleed, werd haar moeder ernstig ziek (suikerziekte) met als uitkomst dat haar benen zijn geamputeerd. Samen met haar zesjarige zusje verhuizen ze naar een oom en tante in een rijkere buurt, en naar een andere school. Geen pizzapunten meer in de pauze, maar sushi en andere luxe maaltijden. Reynolds laat mooi zien hoe groot het verschil tussen beide schoolculturen is. De lol en het rauwe versus de ‘selfiemeiden’ van Chester. Patina vindt moeilijk aansluiting en voelt zich meer thuis bij de atletiekclub, al heeft ze daar ook aanpassingsproblemen. Bij een ruzie na een opmerking over haar ‘witte moeder’ (haar tante) bemiddelt een teamgenote: “Ik heb genoeg Oprah gekeken om te weten hoe we dit moeten aanpakken.” Ruzies kunnen worden uitgepraat en ook op school ontstaat toenadering met klasgenoten. De selfiemeiden blijken toch niet zo eendimensionaal. Patina krijgt haar verdriet en boosheid op een natuurlijke manier onder controle.
Weinig schrijvers zouden wegkomen met de nadrukkelijke symboliek die in dit boek wordt gebruikt. Reynolds wel omdat het altijd raak is. Een moeder zonder benen met een dochter die zo snel kan lopen. “Ze is een snelle, ze heeft de benen van mij”. Het verhaal werkt toe naar een belangrijke estafettewedstrijd, waarbij het gaat om verbinding en vertrouwen. “We proberen allemaal onze weg te vinden in de estafetteloop van het leven.” Zo’n metafoor staat bij Reynolds precies op de juiste plek.
Opnieuw een indringend verhaal over opgroeien onder niet al te gemakkelijke omstandigheden. Over ‘geen bagger’ willen zijn: Patina komt voor zichzelf op en weet tegenslagen om te zetten in iets positiefs. Patina is een liefdevol en ontroerend portret van een meisje dat inderdaad te vroeg het stokje moet overnemen maar er gelukkig niet alleen voor staat.
