‘De woordredders’ van Enrico Galiano, illustraties Stefano Tambellini, vertaling: Henrieke Herber, Luitingh-Sijthoff, 10+
Als woorden als ‘knalpot’ of ‘iconoclast uit het vocabulaire verdwijnen, kan de 12-jarige Samu daar nog wel mee omgaan. Maar op het moment dat ze ‘vlinder’ en ‘regenboog’ van hem afpakken, knapt er iets. In de klas weten ze niet meer wat een regenboog is en noemen ze het een gekleurd verschijnsel. Samu ervaart dan al een tijdje dat de mensen om hem heen raar doen. Ze zijn veranderd in wezenloze zombies tot wie nog weinig lijkt door te dringen. Zelfs zijn eigen vader, maar ook zijn klasgenoten en vrienden lopen met gebogen hoofd als een soort mistige schimmen rond.
De grote vraag is natuurlijk wat er aan de hand is en hoe het zit met die woorden. Daar schreef de Italiaanse auteur Enrico Galiano een lijvig avonturenboek voor kinderen over, vol grappen en grollen. We kennen hem in Nederland van enkele young adult romans waarvan de meeste bekende, De bijzondere woorden van Gioia, ook al over taal en woorden gaat. De woordredders is uit een heel ander hout gesneden en doet in stijl en humor denken aan de boeken over Het leven van een loser. Een hoog tempo en enorme grapdichtheid, en die hele directe toon en de spreektaal, waarmee de hoofdpersoon de lezers aanspreekt. Het is soms wat aan de flauwe kant, maar wel erg consequent doorgevoerd waardoor de hoofdpersoon een sterk personage wordt. Plaatjes zijn er ook, al spelen ze een minder grote rol dan in de Loser-boeken.
Ondanks het hoge tempo duurt het even voordat het verhaal inhoudelijk vorm krijgt. Samu komt in contact met een vrouw die net als hij een van de weinigen is die immuun blijkt voor het verdwijnen van de woorden en ze zich nog wel herinneren. Samen vormen ze het Geheime Genootschap van Woordredders en vanaf dat moment wordt het een stuk interessanter en stopt de Loser-vergelijking. Vooral ook door de gelaagdheid van het plot waarin de moeder van Samu, die plots uit zijn leven weg was, een verrassende rol speelt.
Het is een doldwaas en nogal hyperactief boek, dat ook iets weg heeft van Hart van staal van Simon van der Geest. Wat doe je als de meeste mensen om je heen ineens zijn veranderd en nauwelijks nog aanspreekbaar? Galiano focust zich vooral op het belang van de taal. Door het boek heen staan korte en gevatte commentaren op woorden. Woorden doen ertoe, is de boodschap, je kunt ze niet zomaar vermoorden.
