Oskar en ik van Maria Parr, illustraties Ashild Irgens, vertaling Bernadette Custers, Lannoo, 6+
Deze bespreking stond in verkorte versie in de Leeuwarder Courant en het Dagblad van het Noorden van 28 september 2025
De meeste avonturen beleef je gewoon in en rondom het huis en hoeven niet spectaculair zijn om indruk te maken. Bijvoorbeeld als buiten spelen enerverend wordt omdat de rivier is overstroomd of slapen spannend omdat er een inbreker in de kast lijkt te zitten. Alles voelt gewoon en vertrouwd en misschien is Oskar & ik vooral daarom wel zo’n prettig boek. De personages gaan op een gewone en lieve manier met elkaar om.
De Noorse successchrijfster Maria Parr (o.a. Tonja de geheime brief) laat Ida vertellen over de belevenissen in hun gezin en vooral over haar broertje Oskar, een ongeleid projectiel met wie ze enorm kan lachen. Het gezin is warm en hartelijk, wat zich vooral laat zien in de empathische houding van de ouders richting de drukke Oscar. De verhaallijn over een stervende oom geeft diepgang. Zijn vriend komt na het overlijden kerst vieren bij het gezin. De soms filosofische mijmerijen van Ida stemmen tot nadenken. Ze vertelt aan haar moeder voor het slapen gaan bijvoorbeeld het een ellendig idee te vinden dat als je stopt met bang zijn voor iets, je hersenen iets nieuws vinden om bang voor te zijn. Het helpt wel als je een kleiner broertje hebt om op te passen.
De onnadrukkelijkheid van alles is de kracht. Het gebeurt gewoon, zoals dat in het leven ook gebeurt, en daar zit juist de bijzonderheid van de dingen in. Prachtig en herkenbaar is het hoofdstuk waarin klasgenoten voor het eerst bij Oskar en Ida thuiskomen en ze ineens ‘speelverlegen’ zijn.
De tikje komische illustraties in kleur zijn superrealistisch, zoals het hoort in een boek over het normale leven.
