Het ergste vindt Astrid het nog dat ze het niet eens meer raar vindt. Een negenjarige jongen in lompen die een fles whisky deelt met een kaalgeschoren elfjarige. Kinderen met ingevallen ogen en kinderen met open zweren die niet behandeld en nauwelijks opgemerkt werden. En de wapens. Overal wapens. Messen en breekijzers. Astrid ziet een zevenjarige jongen met een houten tafelpoot waaraan hij grote glasscherven heeft vastgeplakt. Het is normaal geworden, stelt Astrid vast. Het belangrijkste is dat ze nog leven. Tegen alle verwachtingen in leeft meer dan negentig procent van de kinderen nog, vier maanden nadat ze zijn afgesneden van de gewone wereld en er geen enkel contact met volwassenen meer is.
Leugens is het derde deel in de fascinerende Gone-serie van Michael Grant en het zwakste tot nu toe. (Hier de recensies van deel 1 – Verlaten en deel 2 – Honger.) Het lukt Grant niet om de spanning vast te houden en de gebeurtenissen in de FAKZ binnen de lijnen te houden. De eerste twee delen bevatten voornamelijk de strijd tussen de twee leiders, een goede en een kwade. In deel 3 kabbelt het zo wat voort. De hoofdpersonen storten in, krijgen ruzie en leven in een sfeer van onderling wantrouwen en wanhoop. Er gaan mensen dood of staan juist weer op uit de dood. op, anderen gaan dood of staan juist weer op uit de dood. Niets is te gek in Gone en dat breekt de serie op. De eerste delen waren redelijk consistent en Grant slaagde er in, zij het wat langdradig, om een beeld van een nieuwe wereldorde te schetsen waar kinderen ineens op zichzelf en elkaar zijn aangewezen. Het thema ‘leugens’ is matig uitgewerkt en gaat voornamelijk over de vraag in hoeverre openheid en democratie raadzaam is in deze situatie.
Nieuw in dit deel is dat we te weten komen dat de ouders van de kinderen nog leven en in grote getale buiten de muren van het afgesloten gebied staan te wachten. Maar dat voegt alsnog weinig toe aan het verhaal. Misschien herpakt Grant zich in de volgende delen (er verschijnen er nog 3) want anders loopt deze fascinerende reeks als een luchtballonetje leeg.
Gone – Leugens
Michael Grant
Maria Postema
