Meer dan van Toon Tellegen is dit het boek van Mance Post. De illustratrice werd vorige week 87 (!) en levert opnieuw een kunststukje af waarmee ze zomaar weer eens in de prijzen zou kunnen vallen. Haar linosnedes blijven van hoog niveau. Het is onvoorstelbaar knap hoe ze met minimale middelen emoties als verbazing, blijdschap en teleursteling tevoorschijn weet te toveren.
Mol is namelijk behoorlijk teleurgesteld als de maan helemaal niet reageert op het lied dat hij voor hem heeft geschreven en dat met zoveel passie door het orkest van muizen en een kikker, onder leiding van de sprinkhaan, is uitgevoerd. 'Onze uitvoering was indrukwekkend, krekel, vlekkeloos en indrukwekkend'. Krekel ziet meteen wat er mis is, het lied staat in mol geschreven. Met een kleine aanpassing is het een vrolijk lied en komt de maan wel stralend tevoorschijn.
Het liedje is op muziek gezet door Corry van Binsbergen en hier te beluisteren in zowel de mol (mineur) als kruis (majeur) versie. Een lied voor de maan is een typisch Toon Tellegen verhaal: klein, lief en het gaat altijd over meer dan er staat. Maar het gevoel van verrassing en ontregeling ontbreekt, het is een wal braaf en voorspelbaar avontuurtje. Al staan er wel weer prachtige zinnetjes in, bijvoorbeeld als mol bang is dat de maan met hem komt afrekeken. 'Hij wist niet wat afrekenen was, maar hij wist wel dat het iets ergs was.' Maar toch, het is uiteindelij een van de vele verhalen van Tellegen over dieren en in dit geval rechtvaardigt het alleen een eigen uitgave door het vakwerk van Mance Post.
Een lied voor de maan
Toon Tellegen
Mance Post
