Kerstboek in de voltooid verleden tijd

Mathilde Stein Boelies kerstplan Genre: Kinderboek
Uitgever: Lemniscaat
Illustrator: Chuck Groenink

Mathilde Stein lijdt in dit boek aan de ziekte die ik maar de ‘aandoening aan de voltooid verleden tijd’ zal noemen. Geen zeldzame kwaal helaas en een zeer hardnekkige. Gelukkig is de kwaal makkelijk te verhelpen, met de hulp van een redacteur of een oplettende recensent. Lees bijvoorbeeld deze zin: ‘Hij had de kerstballen prachtig opgepoets, hij had koekjes klaargezet voor de rendieren, hij had een tekening gemaakt voor de Kerstman en hij had kerstliedjes gezongen tot hij er schor van was.’ Allemachtig, wat deed die Boelie toch veel, oh nee: wat had hij veel gedaan. Mijn idee is om het gebruik van de voltooid verleden tijd zoveel mogelijk te beperken. Het is zeker geen vorm die zich leent voor prentenboeken. Het leest niet lekker voor en het maakt de taal dood, het is allemaal geweest, voorbij en passé. Het kan actiever: ‘Boelier poetste de ballen,  zette koekjes klaar, maakte een tekening en zong kerstliedjes tot hij er schor van was’. In mijn ogen is het nog beter om zoveel mogeljk de tegenwoordige tijd te gebruiken, dan leeft de taal en komt het verhaal dichterbij. Maar nu word ik wel erg een docent.

Mathilde Stein timmert voorzichtig aan de weg als schrijfster van prentenboeken en viel op met Juffrouw Van Zanten & de zeven rovers en iets minder met  Beste Bregje Boentjes waarvan de illustraties net als in Boelies Kerstplan van de hand van Chuck Groenink zijn. Het varkentje Boelie krijgt sinds zijn verhuizing naar het bos geen cadeautjes meer van de kerstman. Hoe kan dat nou, waarom kan de Kerstman zijn huisje niet vinden? ‘Opeens sloeg Boelie met met zijn pootje tegen zijn voorhoofd. ‘Maar natuurlijk! De Kerstman komt altijd door de lucht.’ Boelie verzint een list maar dat pakt wat ongelukkig uit, alhoewel het gevolg wel is dat de Kerstman in zijn bad gaat liggen. Het blijft in het midden wat het grote plan van Boelie precies omhelst. Op de cover staat een duidelijke aanwijzing en op de eerste pagina wordt er naar vooruit verwezen. Dat zie je niet vaak in prentenboeken, dat er met de chronologie van het verhaal wordt gespeeld. Later in het verhaal is er nog een stukje van de uitvoering van Boelies plan te zien maar het blijft een beetje gissen en fantaseren en dat doen kleuters graag.

Op zich een aardig verhaal maar Mathilde Stein heeft erg veel tekst nodig om het te vertellen. Tel daar mijn grammaticale bezwaren bij op en de wat brave tekenstijl van Groenink en je hebt een aardig maar niet al te bijzonder kerstboek.