Er bestaan geen pillen tegen geweiachtige uitgroeiingen

Guido van Genechten Wat zou jij doen? Genre: Prentenboek
Uitgever: Clavis

De Vlaamse prentenboekenmaker Guido van Genechten behandelt vaak thema’s die te maken hebben met de ontdekking van kleuters van hun eigen lichaam en alles wat daarbij hoort.  Mag ik eens in je luier kijken (2009) is wat dat betreft een veelzeggende titel, net zoals de het nogal flauwe De Wiebelbillenboogie.(Prentenboek van het Jaar van 2010) en het sterkere Het grote poepconcours. Bipsen en drolletjes spreken tot de verbeelding; Van Genechten koos de wat veiligere route om het middels dieren aan de orde te stellen.

Zijn nieuwste boek Wat zou jij doen? gaat door in de lijn van deze onderwerpen, maar dit keer kiest de auteur wel voor een mens. Het jongetje in het boek wordt wakker met een gewei op zijn hoofd. Vanaf de eerste bladzijde is de vraag wat jij zou doen in zo’n geval en daarbij wordt een keur aan situaties en emoties aangeboden. Je kan boos en verdrietig worden, naar de dokter gaan en het gewei verstoppen. Of van de afwijking een deugd maken en voor kerstboom spelen of kunstjes doen met die hoorns aan je hoofd. Van Genechten komt in de laatste tot de vlakke conclusie dat het wellicht meevalt: ’tenslotte heeft iedereen wel wat’. Onduidelijk is waar hij precies op doelt, we zien een meisje met een bril en eentje met sproeten, een man met een rollator en een gekleurde jongen.

Wat zou jij doen? gaat over het accepteren van wie je bent: ‘er bestaan nu eenmaal geen pillen voor kinderen met geweiachtige uitgroeiingen op hun hoofd’. . Er is best een gesprek mogelijk met kleuters over dit thema maar Van Genechten brengt er weinig diepgang in en werkt ‘de afwijking’ nauwelijks uit. Er is geen aanleiding voor dat gewei, geen relevantie, nauwelijks interactie, het blijft bij een ideetje en dus nogal eendimensionaal. De vraag is of kleuters zich identificeren met iemand die zomaar een gewei heeft. Het had ook een snavel, slurf of schubben kunnen zijn. De tekeningen zijn ook al eentonig (in vorm en kleur) en tekstueel houdt het niet over met als dieptepunt flauwe woordspelingen, als het jongetje lotgenoten vindt: een geweigenoot en ‘de ingeweiden’. Over ‘anders zijn’ en hoe daarmee om te gaan zijn veel meer en vooral veel betere prentenboeken.