‘Een echte Bell geeft nooit op. Verbeeldingskracht! Lef! Moed! Daar gaat het om’. Dat zegt vader Bell tegen zijn zoon Darius op een moment dat een dreigende crisis in de kiem is gesmoord. Daar hebben zowel vader en zoon op hun eigen manier een bijdrage aan geleverd. Feitelijk ging het om de familie-eer maar stiekem was het vertrouwen tussen vader en zoon de inzet.
De familie Bell woont al heel lang voor niks op een bijzonder groot landgoed. Dat is ze gegund omdat hun voorvaderen bijzondere diensten voor de stad hadden. De enige voorwaarde is dat de familie Bell een keer per generatie (om de 25 jaar) een indrukwekkend cadeau aan de stad geeft. Eerder zijn er gebouwen en standbeelden gedoneerd en nu staat het gezin Bell aan de vooravond van het moment dat er een nieuw cadeau moet worden geschonken. Er is een probleempje: de Bell’s hebben geen cent te makken. Vader is een dromer die verhalen schrijft die niet worden uitgegeven en iedereen voor noppes op het landgoed laat wonen.
Oudste zoon Cyrus beseft dat hij het niet van zijn ouders moet hebben en is gaan studeren. Hij staat op het standpunt dat zijn vader de realiteit eens onder ogen moet zien. Jongste zoon Darius kan het allemaal moeilijk bevatten en maakt zich grote zorgen. Het cadeau is op zich het probleem niet want een bosje wortelen zou formeel volstaan maar dat zou ten koste gaan van de familie-eer.
Bij toeval ontdekt Darius een prachtige grot op het landgoed en hij besluit dat dit het cadeau moet worden. Hij gaat voortvarend te werk en verbaast zijn broer en vader en zichzelf. De apotheose van het boek is prachtig. Vader gaat teneergeslagen met een kruiwagen vol groente naar de gemeenteraad maar richt zich op een prachtige manier op als hij wordt beschimpt en weggehoond. Hij maakt een krachtig statement over bezit en schaamte. Het overwinnen van schaamte is de crux van het verhaal. Cyrus schaamt zich voor zijn vader, Darius wil daar niet aan. Hij toont het lef en de moed en vooral het doorzettingsvermogen dat nodig is om niet van anderen afhankelijk te zijn. Het is de verdienste van Hirsch dat hij geen van de drie karakters op een hoger niveau plaatst. De sterke en zwakke kanten van de vader en zijn zoons worden wisselend ingezet en daarmee wordt zowel hun kracht als kwetsbaarheid zichtbaar. De moraal wordt vriendelijk verpakt en is niet opdringerig.
Odo Hirsch is het pseudoniem van de Australische auteur David Kausman die eerder series schreef over Bartlett en Hazel die ook in het Nederlands zijn vertaald. De Glittergrot leest als een spannend jongens- en meisjesboek dat wordt opgetild door de aangename losse stijl. Een van de vrienden van Darius gebruikt voortdurend spreekwoorden die hij van zijn vader heeft geleerd en dat werkt erg komisch.
De Glittergrot
Odo Hirsch
Tjalling Bos
