Vriens schrijft in het nawoord van Groep acht aan de macht dat hij in de tijd dat nog in het onderwijs werkte, bijna ieder jaar het democratiespel speelde. ‘Het waren altijd heftige dagen’. Op die ervaringen baseerde hij zijn zoveelste schoolboek, die zich vrijwel altijd in groep 8 afspelen.
Meester Mario kan zijn klas maar met moeite in bedwang houden en bedenkt daarom een systeem waarbij de leerlingen twee dagen lang hun eigen klas mogen regeren. Er worden partijen opgericht, campagne gevoerd, verkiezingen gehouden. ministers aangesteld en een minister-president gekozen. Het is Vriens wel toevertrouwd om educatie te vermengen met een leuk verhaal. Hij verwerkt allerlei feitelijkheden over het politieke systeem en democratie en maakt doordoor inzichtelijk wat de voor- en nadelen zijn.
Vriens vlecht er nog wat thema’s doorheen als racisme, de hoge verwachtingen van ouders en de strijd tussen gescheiden ouders en Vriens schuwt een behoorlijk vleug moralisme niet. Het boek is door al die verwikkelingen, verkiezingen en partijen wel erg vol en een beetje topzwaar maar Vriens is zo pretentieloos dat hem dat snel vergeven is.
Groep acht aan de macht
Jacques Vriens