De dieren maken Pier weer rustig

Bib Dumon Tak We gingen achter de hamsters aan Genre: Kinderboek
Uitgever: Querido

Bibi Dumon Tak is zeer begaan met dieren en die zijn in haar boeken dan ook volop aanwezig. Ze zet haar dierenliefde ook om in daden want ze is vrijwilligster bij de dierenambulance en schreef over haar belevenissen het boek We gingen achter de hamsters aan. De titel refereert aan het komische openingsverhaal waarin Bibi met haar collega Rosie in een flat op jacht gaat naar een nest ontsnapte hamsters. “‘Ja, hoor,’ zei Rosie, ‘dit is de moeder.’. En ze vouwde haar handen om het trillende diertje heen.”

Vaak komt het goed, soms ook niet. Dumon Tak beschrijft open en eerlijk waat ze tegenkomt en hoe ze met haar collega’s van de dierenambulance te werk gaat. Ze begeleiden de bevrijding van poezen van daken en uit bomen, redden een zwaan van de snelweg en halen aangereden dieren op. Meestal klein leed maar door de manier waarop Dumon Tak het beschrijft, worden het tragikomische episodes die samen een liefdevol eerbetoon aan dieren vormen. En aan mensen trouwens want de meerwaarde in dit boek zijn de beschrijvingen van haar collega’s zoals de altijd aanwezige Tante Lien, haar maatje Rosie, de zwijgzame Reggie en de boomlange computernerd Pier. ‘De computers joegen hem op, en de dieren maakten hem weer rustig. Daarom was hij één keer per week chauffeur op de ambulance’. De ambulance-avonturen vol anekdotes zijn doorvlecht met warme beschrijvingen van de vrijwilligers waardoor een mooi beeld ontstaat van dit soort werk.

Het werken op de dierenambulance vereist toewijding en precisie. Dumon Tak overdrijft niet, maakt het niet groter dan het is maar laat wel zien hoeveel het kan betekenen als dieren worden gered. We gingen achter de hamsters aan leest als een tierelier, steeds nog even een verhaaltje en dan is het boek alweer uit. De informatie over de dieren is misschien wat overbodig (‘Egels wonen in tuinen, bossen en parken.’) maar gedoseerd en niet al te storend. Een boek vol zelfspot en ironie, zoals Dumon Tak dat zo goed kan. Het lijkt er op dat er een volgend deel komt, misschien is het een idee om dan een goede fotograaf mee te sturen want de (door de auteur zelfgemaakte) foto’s zijn vrij belabberd en niet in kleur. Zo zien we niet of die zo bijzondere oranje vogel, ook echt oranje is.