Lemniscaat
Wie hoopt of verwacht dat Dans! een balletboek is, komt bedrogen uit. Het nieuwste boek van Mireille Geus gaat nauwelijks over dansen. Geen spitzen, arabesquen en pirouettes maar een psychologisch-sociaal verhaal over een vader-dochterrelatie met een vleugje Billy Elliot. In de harde wereld van het dansen heeft de uit Rusland afkomstige vader van Maxime de absolute top gehaald. Hij reist met zijn gezelschap de hele wereld over en is vaker wel dan niet bij zijn gezin. Dat biedt zijn vrouw en dochter de gelegenheid om een auditie bij een belangrijke balletopleiding voor hem geheim te houden.
Maxime is gezegend met veel talent maar is er van overtuigd dat ze nooit in de voetsporen (in dit geval: de spitzen) van haar vader kan treden. Ze weet ook niet zeker of ze dat wil. Deze auditie is een uitgelezen kans om te ontdekken hoe ze er voor staat. Ze kan er haar vader even niet bij gebruiken. Hij is geen bullebak maar wel perfectionistisch en temperamentvol en als het om dansen gaat behoorlijk bemoeizuchtig. Hij weet het uiteraard altijd beter dan haar danslerares.
In Dans! beschrijft Mireille Geus de week voor de auditie waarin Maxime heen en weer geslingerd wordt tussen hoop en vrees. Ze voelt zich schuldig over het geheim want ze is dol op haar vader. Maar zijn gedisciplineerdheid botst af en toe met de Nederlandse mentaliteit waarin ‘leuk en gezellig’ niet onbelangrijk zijn. Geus zet het cultuurverschil overtuigend neer, vooral door de water, die zowel moeder, vader als een flegmatieke oma, bij de wijn doen. Het is niet het hoofdthema: Dans! gaat vooral over wederzijdse verwachtingen van ouders en kinderen. Het boek onderscheidt zich van andere boeken in dit genre doordat het conflict niet op de spits wordt gedreven. Geen slaande deuren en hysterische ruzies, waardoor het aan echt drama ontbreekt. Des te knapper dat het toch spannend blijft. Geus laat zien hoe kleine verschillen een wig kunnen slaan maar met wat liefde en geduld de brug kan worden overgestoken.
In het ontroerende slot vinden vader en dochter elkaar op een onsentimentele manier. Het is niet langer nodig geheimen voor elkaar te hebben maar soms is het nodig iets stil te houden om tot elkaar te komen.
