De hoofdpersonen van adolescentenromans zijn niet zelden buitenstaanders die geen aansluiting vinden in de groep en erg op zichzelf zijn. Meestal komt er dan iemand om de hoek zeilen die het leven van die persoon een draai geeft. Een beproefd concept dat in vele varianten voorbij is gekomen.Laure Van den Broeck bewandelt dit begaande pad in haar debuutroman De 17e zomer van Maurice Hamster en voegt er weinig aan toe.
Maurice tobt met zichzelf en zijn verveling en zijn moeder en lastige zusje en zijn vakantiebaantje en komt dan de mysterieuze Dean tegen. Er ontstaat een wat broeierige vriendschap en uiteraard is Dean niet die aardige, innemende jongen die hij lijkt te zijn maar een gewiekste hufter. Hoe het kan dat een belezen en slimme jongen als Maurice zo naief is om er in te tuinen, blijft een beetje boven de bladzijden hangen. Het kan verliefdheid zijn of de wens om de pas verworven vriendschap niet op het spel te zetten.
Van den Broeck raakt wel wat thema’s aan maar werkt ze niet echt uit waardoor het verhaal niet meer dan een schouderophalen oplevert. Gelukkig is er nog de stijl en sfeer waardoor je in de zomer wordt getrokken en de loomheid en onbestemdheid voelt. Het boek is daardoor niet op een enorme mislukking uitgelopen en het maakt nieuwsgierig naar haar volgende werk. Als dat authentieker en geloofwaardiger is dan hebben we misschien zomaar te maken met een prima schrijfster. In ieder geval is dit debuut niet direct een hoogtepunt, wat overigens ook een voordeel kan zijn.
Dit boek las ik op aanraden van Trouw-recensent Bas Maliepaard die trouwens een stuk enthousiaster is. Dat maakt het lezen en besproken ook wel zo interessant.
De 17e zomer van Maurice Hamster
Laure Van den Broeck
