Ik herinner me buurman Beenen. Hij woonde alleen en keek altijd wat argwanend door het raam als wij op straat aan het voetballen waren. Mijn broertje en ik vonden het een engerd. Niet echt ergens op gebaseerd, hij was gewoon een engerd.
Thomas, Klaas en Christa vinden Mina een heks. En dat laten ze haar weten ook De gezette buurvrouw uit de Vliegenstraat, met de wrat in haar gezicht, moet wel bloed drinken en padden eten. Zo’n vrouw die kleine kindertjes in weckpotten bewaart in haar kelder. De kinderen waarschuwen het meisje dat toch bij Mina op bezoek gaat en tot hun verbazing de volgende dag nog leeft. Het blijkt Mina’s kleindochter te zijn. ‘Ze is helemaal geen heks, ze is mijn OMA’.
Mina lieverd is bij vlagen een eng boek maar ook ontroerend. Bijvoorbeeld op het moment dat Thomas de brief aan Mina brengt waarin staat dat ze de buurt moet verlaten, want anders…. Mina vraagt vriendelijk: ‘ben je zo bang jongen’. ‘Er is niks om bang voor te zijn’, zei Ana en ze gaf haar oma een zoen.
Een boek over op hol geslagen fantasie en vooroordelen. Waarachtig en herkenbaar. Mina blijkt een hele lieve vrouw die geweldig lekkere taarten bakt waar je helemaal niet dood van gaat.
Sine van Mol neemt de puntige teksten voor haar rekening met opvallend fijne dialogen. Ze werkt voor de derde keer samen met Carianne Wijffels, een jonge en veelbelovende ontdekking uit Vlaanderen. De illlustratrice gebruikt originele perspectieven en weet heel vaardig spanning en verontrusting te verbeelden. De mix met kindertekeningen werkt uitermate goed.
Onze argwaan richting buurman Beenen bleek niet helemaal onterecht, hij sneed uiteindelijk meerdere malen een voetbal door midden die in zijn tuin was beland. Toch ging mijn moeder af en toe bij hem op bezoek en had dan ´heel aardige gesprekken´ met hem. Misschien zat er toch een Mina in hem maar ik heb het niet mogen meemaken, de buurman leeft inmiddels niet meer.
Mina Lieverd
Sine van Mol
Carianne Wijffels
