We gingen zondag met onze petekinderen van 7 en 9 naar de theatervoorstelling Polleke van het Nationale Toneel(jong). Zij (7) gaf het na afloop, zonder aarzelen, 5 sterren op het enqueteformulier, hij (9) gaf er 4 ("als het wat minder lang was, had ik er wel vijf gegeven hoor"). Het is inderdaad een hele zit, zeker voor kinderen: een voorstelling van meer dan twee uur. Maar dan is de inhoud van alle 5 de Polleke boeken in vogelvlucht voorbij gekomen. Van de verliefdheid tussen meester Wouter en de moeder van Polleke tot en met het overlijden van opa. Het is veel en vrij compleet maar het is een prachtige en poëtische voorstelling geworden die alle recht doet aan de taal van Guus Kuijer. De gedichten van Polleke komen veelvuldig voorbij maar ook haar markante uitspraken en gedachten krijgen de ruimte in fraaie monologen van Sally Harmsen. Harmsen draagt de voorstelling maar ook de andere acteurs overtuigen, zoals Jaap Spijkers als opa en vooral Majd Mardo als Mimoun. Hij lijkt zo uit het boek weggelopen, met zijn krulletjes en wat houterige voorkomen.
Het is een voorstelling voor 9+ maar ik denk dat veel aan kinderen voorbij gaat. "Wat is afkicken eigenlijk", vroeg mijn petekind van 9 halverwege bij de scènes over Spiek, de vader van Polleke. Tegen het eind vallen de thema's over dood en God en de zin van het leven wat zwaar maar de kinderen hadden er geen moeite mee. Die keken op hun eigen manier: "Ik vond de helling van gras zo mooi" en "Ik denk dat dit niet de echte Polleke is hoor, die is veel kleiner".
De beoordeling van de kinderen komt aardig overeen met die van de recensenten, die lustig met de sterren strooiden (Volkskrant en Trouw 4, NRC en Parool 5). Fijn om te zien hoe zo'n klassieke boekenreeks, na een tv-serie, een nieuw leven krijgt als theatervoorstelling. Voor meer info en de speellijst, klik hier.
