Ze blijven leuk, de stripgedichten van Edward van de Vendel en Floor de Goede. De eerste bundel was zo succesvol, met een zilveren griffel, een tweede druk (welke dichtbundel voor kinderen beleeft er nou een 2e druk), een 8,4 van JaapLeest, dat er nu alweer een volgend deeltje ligt. Ik was destijds vooral enthousiast over de vorm en dat ben ik nog steeds al haalt deze bundel niet het niveau van de voorganger. De strips van Floor de Goede zijn opnieuw van een opvallend hoog niveau en zijn een uiterst toegankelijke manier om gedichten vorm te geven en te illustreren. Het verhaal vertelt zich op meerdere manieren. Een bezwaar zou kunnen zijn dat poezie juist aan de verbeelding moeten worden overgelaten maar in dit geval gaat het om lichtvoetige verzen en is het niet storend.
De gedichten wisselen nogal van kwaliteit. Ze zijn soms wel erg vrijblijvend en terloops en er valt eigenlijk geen lijn in te ontdekken. Waar de gedichten over gaan? Over fohns die gevaarlijke monsters (draken) kunnen zijn, over vuurvan werkoverlast voor dieren, over ringtones en over muggen die je lek prikken. Die laatste is uitermate geestig en bijna van Annie MG niveau. ‘Komt de muggenburgemeester. En de muggenadjudant. En de muggen-tolk/vertaler, met de wet van muggenland’. Maar er staat toch ook wat rijmelarij in waarbij Van de Vendel duidelijk concessies doet aan de vorm. De betere gedichten staan aan het eind van Draken met stekkers. Een jongen en een meisje op het strand die communiceren middels een hond. En een bult op het hoofd die maar niet weg wil, integendeel: ‘Dus snap je me (dit is geen grap) – doe ik mijn best om hem terug te douwen…blijkt het een bult met zelfvertrouwen’.
Een zilveren griffel verdient deze bundel niet opnieuw maar voor een penseel hoort ie zeker tot de kanshebbers.
Draken met stekkers en andere stripgedichten
Edward van de Vendel
Floor de Goede
