De Jongerenliteratuurprijs lijkt in het tweede jaar volwassen te worden. Na een valse start is er een sponsor gevonden (Dioraphte) en dus serieus prijzengeld, en de nominaties doen recht aan de kwaliteit van jeugdromans die er in ons land verschijnen. De criteria zijn helderder: het gaat nu echt om jongerenliteratuur. Van de 6 boeken zijn er 4 ook als zodanig uitgegeven, de andere 2 schuren er tegenaan.
Benny Lindelauf maakt na de Woutertje Pieterse Prijs opnieuw kans op een grote prijs voor De hemel van Heivisj. Floortje Zwigtman is genomineerd voor Spiegeljongen, het laatste deel van haar trilogie over een Engelse jongen. En dan is er outsider Thijs de Boer, wiens boek Vogels die vlees eten op veel enthousiasme van juryvoorzitter Ronald Giphart kan rekenen. Het boek van De Boer is het enige van de drie dat niet nadrukkelijk als jeugdboek is uitgegeven.
Dat geldt ook voor Luke en Jon van Robert Williams, alhoewel dat boek in het buitenland wel het etiket jeugdroman meekreeg. De twee andere buitenlandse boeken met een nominatie zijn. Ik lieg maar één keer van Judy Blundell en Ik ben de sterkste van Christian Frascella.
De winnaars worden bekend gemaakt op dinsdagmiddag 17 mei tijdens een feestelijke prijsuitreiking. Per winnaar is een prijzengeld van € 15.000 beschikbaar. De buitenlandse auteur deelt zijn bekroning met de vertaler van zijn boek.
Van alle zes boeken staan besprekingen op JaapLeest. Ik zet ze hieronder met een linkje en het cijfer dat ik gaf en zo'n typisch ronkend flaptekst-zinnetje waaruit blijkt dat ik over geen van de zes boeken uitgesproken negatief was:
De hemel van Heivisj – Benny Lindelauf – "Een overrompelende leeservaring" (9,0)
Spiegeljongen – Floortje Zwigtman – "Dit is jeugdliteratuur van de hoogste kwaliteit" (9,3)
Vogels die vlees eten – Thijs de Boer – "Een boek om over te blijven nadenken en praten, dus goede literatuur" (7,5)
Ik lieg maar één keer– Judy Blundell (vertaling: Aimée Warmerdam) – "Uitmuntende dialogen en heel veel sfeer" (8,2)
Ik ben de sterkste– Christian Frascella (vertaling Henrieke Herber) – "De gekte, ironie en uitbundige stijl maken dit tot een typisch Italiaanse roman" (7,5)
Luke en Jon– Robert Williams (vertaling Auke Leistra) – "Een rustige en liefdevolle roman die je niet zomaar weglegt." (7,5)
