Realisme verweven met een magische wereld vol ridders, geesten en kastelen en magie en ‘een andere wereld’. Daar lijkt Cornelia Funke het patent op te hebben en ook Ridder zonder hart is zo’n loot aan diezelfde stem. Jon van 11 wordt naar een kostschool gestuurd waar hij, behalve met medestudenten, in contact komt met geesten van ridders. Aanvankelijk een angstige ervaring maar al snel beschouwt Jon het als een avontuur waarin hij een rol speelt en zijn verantwoordelijkheid moet nemen. De geesten van ridders vechten een strijd uit die met Jons eigen verleden te maken heeft. Hij vindt bondgenoten en er ontwikkelt zich een klassiek drama van de goeden tegen de kwaden.
Funke gaat uit van de idee dat overleden mensen niet altijd ‘klaar zijn’ en nog iets te regelen hebben in deze wereld. Ze gaat niet aan de haal met de mystieke kant, het verhaal staat voorop. Een aardig verhaal maar ook nogal langdradig en het gebrek aan spanning breekt het boek uiteindelijk op. Het wordt nog even aardig als de stiefvader (Baardaap) van Jon een onverwachte rol in deze geschiedenis opeist. De vermenging van het gewone leven van de hoofdpersonen met hun omgang met ridders en geesten werkt het beste en geeft het verhaal een prettig soort realisme. Jon ziet ridders voor het raam staan terwijl zijn kamergenoten niets doorhebben en daardoor moet de lezer kiezen of hij mee gaat in het verhaal. Is Jon een gekke fantast of gebeuren dit soort dingen?
Het is onlogisch en onnodig dat de auteur ervoor kiest om Jon te laten terugkijken op deze episode, dat haalt de angel er voor een deel uit. Een prima leesboek over ridders en geesten maar zeker geen hoogtepunt in het oeuvre van Funke.
Ridder zonder hart
Cornelia Funke
Esther Ottens
