close
Dé recensiesite over jeugdliteratuur
15+

Niet vergeten: even naar de wc voor je een eind aan je leven maakt

Jennifer Niven Waar het licht is Jeugdboek
Moon
Aleid van Eekelen-Benders
Waardering: 7.5

Waar het licht is start overrompelend. Na de openingszin ‘Is het vandaag een goede dag om dood te gaan?’ ontvouwt zich een spannende scene op de klokkentoren op een schoolterrein. Finch heeft er wel vaker gezeten en vraagt zich weer eens af of hij deze drastische stap gaat zetten. Hij lijdt aan manische depressiviteit en zijn medescholieren zien hem als een freak. Violet is een mooi en succesvol meisje dat aansluiting heeft in de populaire groep, maar ze draagt een immens verdriet met zich mee. Niet lang geleden kwam haar zus om het leven na een crash met de auto waarover Violet zich oneindig schuldig voelt. Violet wil er serieus een einde aan maken maar Theodor Finch praat haar daar vanaf op een manier waarop het voor de toeschouwers lijkt alsof zij juist hem het leven heeft gered. Het is een even heftige als humoristische scene waarin het cynisme wordt geïntroduceerd dat de rest van het boek typerend blijft voor Finch. Hij blijft praten tegen Violet maar merkt dat het krampachtiger wordt. ‘Niet vergeten: altijd even eerst even naar de wc gaan voor je een eind aan je leven probeert te maken’.

Het is de start van een romantische toenadering tussen de twee die vorm krijgt door een zoektocht naar bijzondere plekken die ze maken voor een werkstuk dat ze samen doen. Violet krijgt langzaam gevoelens voor de stuiterende Finch, die bij vlagen volstrekt geschift overkomt maar bijna altijd oprecht en authentiek. Het is moeilijk vast te stellen of het portret van deze manisch-depressieve jongen overeenkomt met de werkelijkheid die patiënten beleven maar Jennifer Niven overtuigt daarin wel. Ze maakt van Finch een wervelvind, een spraakwaterval met veel bravoure die zich ogenschijnlijk weinig van anderen aantrekt. Maar plots ook weer kan verzanden in gepieker en twijfels. Violet trekt zich op aan zijn energie klimt langzaam uit het dal, waar Finch juist steeds verder verstrikt raakt in zijn moeras. Op een dag is hij verdwenen en begint het boek aan de onontkoombare ontknoping.

De Amerikaanse Jennifer Niven schreef tot nu vooral voor volwassenen en levert met Waar het licht is (vertaling van: All the bright places) een roman af in het populaire  young adult-genre. Coming of age verhalen over indringende thema’s en worstelingen met lichamelijk en psychisch leed en de zoektocht naar liefde en richting in het leven. De parallellen met  Eleanor en Park zijn groot: twee jongeren uit totaal verschillende milieus die tot elkaar aangetrokken worden en vanuit wisselend perspectief hun verhaal vertellen. Het is te prijzen dat Niven niet voor gemakkelijke en zoetsappige lijnen kiest maar ze raakt gaandeweg enigszins verstrikt in haar eigen verhaal. De karakters zijn ijzersterk maar gaandeweg vloeit de energie wat weg uit het boek. De hoofdstukken vanuit het perspectief van Finch zijn aanmerkelijker sterker dan wanneer Violet aan het woord is, en zij krijgt gaandeweg steeds meer ruimte. De relatie tussen Finch en Violet wordt veel te uitgebreid beschreven: weer een uitstapje, weer een ruzie, weer onbegrip, weer toenadering. Het is niet onrealistisch maar het draagt niet bij aan de kracht van fictie. Teveel en te lang gerekt, een dappere redacteur had hier goed werk kunnen doen. Neemt niet weg dat Waar het licht is een prima boek is voor de liefhebbers van het werk van John Green. Maar er zijn domweg betere boeken in dit sterke genre, zoals het recent verschenen Ik geef je de zon.

Titel Boek:

Waar het licht is

Auteur:

Jennifer Niven

Vertaler:

Aleid van Eekelen-Benders

Uitgever:

Moon

Kaft:
Tags : doodjeugdboekLiefde en vriendschapSchoolzelfmoord