Twee hartsvriendinnen van de mode-academie willen een eigen zaak beginnen en dat wordt mogelijk als een tante één van de twee in het testament heeft verwerkt. Meisje 1 heeft een relatie met een jongen met een groot geheim. Meisje 2 krijgt een relatie met een jongen van wie zijn hele leven op leugens is gebaseerd.
De post-pubers in de boeken van Slee zijn wel erg naïef en wispelturig. De meisjes zijn smoorverliefd om het volgende moment weer volledig klaar te zijn met hun vriendje. Ze lijken met open ogen in iedere val te trappen en het vermogen om eens even wat verder te denken over hun eigen gedrag en dat van anderen, bezitten ze niet. Laat staan dat het idee bij ze opkomt om een gesprek over hun gevoelens, met hun geliefde te voeren dat langer dan dertig seconden duurt.
Het moet gezegd, Slee verwerkt zoals altijd weer een aantal maatschappelijke thema’s in het boek. In dit geval een Iraans vluchtelingengezin en toestanden rond een abortus. En ook hier weer de ziekelijke fantast, de pathologische leugenaar, die ook in de literaire thrillers van bijvoorbeeld Appel en Dijkzeul opduikt. Hier is hij gewoon ziek en zat tot voor kort nog in een psychiatrische inrichting. Waarom die neef hem dan zijn luxe villa aan de Loosdrechtse Plassen toevertrouwt, en ervan uit gaat dat hij de porsche niet zal gebruiken, maakt Slee niet duidelijk.
Het verhaaltje is flinterdun maar onderhoudend, de plot is tot op zekere hoogte voorspelbaar, alhoewel Slee het nog veel bonter maakt dan je zou denken. De zinnetjes en dialogen zijn zoals we die van Slee gewend zijn al gebruikt ze iets minder geforceerde hippe taal dan in haar eerste young-adult roman Bangkok Boy. De cover is fraai en neigt ook naar die van de literaire thrillers voor volwassenen. Commercieel zit het allemaal slim in elkaar, inhoudelijk blijft het een stuk achter.
Fatale liefde
Carry Slee
