Leopold
Jan Jutte
‘Als een zeilschip in een storm’, verschijnt Mevrouw Wervelwind in het dorp waar alles gaat zoals het altijd is gegaan. De korte aanwezigheid van deze bijzondere dames zet alles op zijn kop. Ze leert de inwoners dat het ook anders kan en dat ze buiten de lijntjes mogen kleuren. Als ze vertrokken is, maakt de kokkin gerechten die in geen enkel boek voorkomen en declameert de timide dichter zijn verzen luidkeels op het schoolplein.
Mevrouw Wervelvind is een extraverte dame die met dito taal wordt beschreven. Als ze verschijnt ‘boog het riet en sneeuwden de iepen’ en ze zegt dingen als enig en heerrrlijk. ‘Haar erren rolden als knikkers op een schoolplein’. Rindert Kromhout gaf zijn nieuwste prentenboek een motto mee van Ottoline Morrell, die betrokken was bij de Bloomsbury Group, waarover hij een drieluik voor tieners schreef: ‘Stilstand is waar ik bang voor ben. Avontuur en mislukking zijn veel, veel beter’.
Die boodschap dwarrelt nogal nadrukkelijk door het prentenboek, met een duidelijke tegenstelling tussen wat er gebruikelijk is en spectaculaire verandering. Het verhaal begint met de aankondiging van de dorpsjuf dat ze de wijde wereld intrekt om avonturen te beleven. Tussen de reeks matige sollicitanten voor haar baan door duikt mevrouw Wervelwind op, die helemaal geen belangstelling blijkt te hebben maar de dorpelingen aan het denken zet. Moeten we alles blijven doen zoals we het altijd hebben gedaan, of kan het ook anders? Een soort mini managementcursus.
De teksten zijn prima maar het leuke idee is te eendimensionaal uitgevoerd om te beklijven. De tekeningen van Jan Jutte die het geheel een jaren 50 uitstraling meegeeft. Jongens met pofbroeken en petjes en meisjes met rokken aan. Tegen de grijstinten van de dorpelingen steekt Mevrouw Wervelvind kleurrijk en krachtig af, mede door haar lengte trouwens.
Bak niet altijd dezelfde koekjes en veeg het straatje ook eens van achteren naar voren. Sta niet stil en durf te falen, dat geeft mevrouw Wervelvind het dorp en de lezers mee.
