Klonen blijft een fascinerend onderwerp. Dirk Weber deed in Hij of ik een niet al te gelukkkige poging om een draai aan dit thema te geven, maar raakte erin verstrikt. Laura en Simon Burgers kiezen voor een minder literaire en daardoor wat helderder benadering. In Copycat wordt een land geschetst waarin ouders bij de geboorte klonen van hun kinderen kunnen vastleggen.
Wat daar de voordelen van zijn, wordt duidelijk als Stefan bij een ongeluk zijn voet verliest maar door zijn kloon eenvoudig aan een nieuw exemplaar kan komen. De twijfels over de juistheid van die keuze worden sterker als een paar van zijn klasgenoten bezwaren blijken te hebben na een lovende en kritiekloze spreekbeurt. Niet iedereen is het met haar conclusie eens dat ‘klonen’ geweldig is, ook omdat ze over informatie beschikken waaruit blijkt dat de overheid minder zorgvuldig en ethisch met het erfelijk materiaal omgaat dan ze laat voorkomen. Mag je sowieso sleutelen aan levende wezens en het leven van iemand anders gebruiken voor jezelf?
Het eerste gedeelte van Coypcat is sterk en intrigerend, er worden een paar boeiende dilemma’s geschetst. De jongeren vertrouwen het niet en gaan op onderzoek uit en ontdekken hoe het klonen er werkelijk aan toegaat. Er blijkt een gevangenis met klonen te bestaan. De kinderen stuiten op hun eigen dubbelgangers en zien het daarna als hun opdracht om de bevolking de waarheid te vertellen. Dan volgt een aardig maar ook nogal uitgesponnen vluchtverhaal waarbij het klonen op de achtergrond raakt en de spanningsboog vrij matig is. Het groepje jongeren splits op en komt in wel erg merkwaardige situaties terecht. Door de wisseling van perspectief blijft het verhaal redelijk onderhoudend maar als thriller komt Copycat niet helemaal uit de verf.
Als aanzet tot verder nadenken en praten over klonen is het boek wel geslaagd, dat kan met behulp van deze website.
Copycat
Laura & Simon Burgers
