close
Dé recensiesite over jeugdliteratuur
4+

Hoe kun je weten wie de liefste is

Elle van Lieshout & Erik van Os Niets liever dan jij Querido
Marije Tolman
Waardering: 7.5

Meteen het goede nieuws: steeds vaker valt er weer een dichtbundel voor kinderen, in dit geval voor kleuters, te bespreken. Het zat een tijdje in het slop maar uitgeverijen durven het blijkbaar weer aan. De griffeljury heeft weer wat te kiezen in de subcategorie poëzie. Of Niets liever dan jij van Erik van Os en Elle van Lieshout in de prijzen gaat vallen, weten we pas volgend jaar. Uitgeverij Querido lijkt weer zin in poëzie te hebben, deze bundel heeft dezelfde  ‘look and feel’ als Nooit denk ik aan niets van Hans en Monique Hagen en Charlotte Dematons, dit jaar bekroond met een zilveren griffel. Een dromerige blauwe cover en tekeningen van een gerenommeerd illustrator, in dit geval Marije Tolman.

De meeste gedichten zijn nieuw maar de bundel opent gek genoeg met het eerder verschenen dubbelgedicht Antwoord van papa/Antwoord van mama waarin een kind antwoord zoekt op de vraag waarom hij er is. ‘Ik wilde wel eens horen waarom ik ben geboren’. Papa maakt er een grapje van (‘ik schudde jou uit mijn mouw’) maar mama antwoord met een omhelzing en zegt na de zoveelste zoen: ‘Om de wereld een groot plezier te doen’. De opening is typerend voor de rest van de bundel waarin het vooral gaat over de verhouding tot anderen, vanuit de beleving van een kind. Met name tot degenen die het dichtst bij staan, ouders en opa en oma. Waarom noemt mama oma ook mama, en papa huilt als oma dood is. ‘Was ik maar een reus zo groot. Dan nam ik papa op mijn schoot’. En hoe kun je nou weten wie de liefste is, je hebt zoveel keus.

Fijne, kleine versjes over de belevingswereld van kinderen met een prima ritme en metrum, zonder de vermaledijde rijmdwang. Het rijmt hier en daar zeker maar het is een pré als dat niet teveel opvalt. Van Os en Lieshout schrijven conventionele poëzie zonder vormexperimenten of gewaagde thema’s. Het zou een tikje gewaagder mogen misschien, en soms net iets minder zoet en braaf. Dat geldt zeker voor de illustraties van Marije Tolman die om onbegrijpelijke redenen voor dieren heeft gekozen waardoor er gapende gaten tussen tekeningen en tekst zitten. Hier is een kind aan het woord, en niet het lieveheersbeestje, leeuwenwelpje of dromedarisje dat op de tekening staat. Dat wringt en leidt af en zet de teksten onnodig in een ander licht. Tolman is sowieso niet op haar best, een paar uitzonderingen (een fantastische prent bij het gedicht Licht) daar gelaten.

helft van de prent bij Licht:

Afbeeldingsresultaat voor niets liever dan jij tolman.

Tags : gedichtenoudersPoëzieVoorleesboek