Leopold
Elf kleine criminelen, twee coaches en vier bemanningsleden gaan aan boord van zeilschip om de oceaan over te steken. De jongeren hadden de keuze: meedoen aan het programma van de ‘Zeestroom’ of zes maanden in de jeugdgevangenis. Het is een gevarieerd gezelschap van kruimeldieven, fraudeurs en zedendelinquenten, uiteraard allemaal met een eigen verhaal.
Maria Postema & Maarten Bruns debuteerden twee jaar geleden met het verrassende Dertiendagh, waarin een groep scholieren tijdens de geschiedenisles een oorlogsbunker ontdekken waarin ze een soort tijdreis maken. Het Oog van de Dageraad is in grote lijnen volgens hetzelfde stramien opgezet. Hoofdpersoon Elvis is probeert zich staande te houden tijdens de pittige trip vol pech, ruzies en natuurlijk liefde en verleiding De lezer blijft lang in het ongewisse over het delict van Elvis en weet alleen dat het iets met zijn vriendin te maken heeft.
Elvis neemt op de Cariben het magische oog mee uit een beeld van een God die beslist over gezondheid en ziekte. Niemand gelooft in de waarschuwingen en voodoo, maar het is een gegeven dat de groep daarna een reeks van heftige tegenslagen treft, waarbij zelfs doden vallen. De trip wordt een grote beproeving vol ontberingen en er zit niks anders op dan het oog weer terug te brengen. Op de achtergrond spelen tal van verwikkelingen, zowel in de grope als een geval van chantage, waar de broer van Elvis, die een restaurant op Aruba heeft, de dupte van wordt.
Een vol boek waarin clichés niet worden geschuwd. Zoals de brullende kapitein met een papegaai op zijn schouder die dingen roept als ‘alle praatijzers in de ton’ Dat ligt er zo dik bovenop dat het erop lijkt alsof Postema en Bruls deze karikatuur bewust inzetten, maar die knipoog komt niet aan. Het Oog van de Dageraad is opnieuw een onderhoudend leesboek maar mist de relevantie en originele insteek van het debuut. Bovendien zijn teveel personages eendimensionaal en wordt het coachingstraject platgeslagen tot een softe hobby, niet heel geloofwaardig waar het om jeugddelinquenten gaat.
Het terugbrengen van het oog door Elvis is het hoogtepunt van het boek. Een zinderende exercitie waarin de magie een kookpunt bereikt waarbij Postema en Bruns de spanning knap opvoeren. Daar komt het even los van het verhaal, en overstijgt het de strubbelingen en avonturen.
