Het muisje met de parel figureert in Delfts Blauw

Ingrid & Dieter Schubert Delfts Blauw. Een vaas voor de prinses Genre: Prentenboek
Uitgever: Leopold

Muis Lin komt met een schip vol Chinees porselein aan in Nederland en verbaast zich over de prachtige molens en het fraaie gezicht op Delft (gemodelleerd naar het bekende schilderij van Johannes Vermeer). Dan heeft hij nog niet eens het prachtige aardewerk gezien van de pottenbakkerij waar zijn vriendje Titus hem mee naar toeneemt. Fraaie blauw beschilderde vazen, waarvan het pronkstuk is bedoeld voor de prinses. Die vaas gaat in stukken als de vette huiskater een aanval inzet op Lin maar niet is berekend op zijn kung-fu kwaliteiten. De pottenbakker is in paniek maar de muizen en de kater slaan de pootjes ineen en fabrieken eendrachtig een nieuwe vaas in elkaar die nog lang in het paleis staat te schitteren. Met hun staartjes en pootjes schilderen Lin en Titus de blauwe versierselen op het aardewerk. Ze worden gadegeslagen door ‘het muisje met de parel’ (gebaseerd op het beroemde schilderij van Johannes Vermeer).

Delfts Blauw. Een vaas voor de prinses is het zesde prentenboek dat in het teken staat van een tentoonstelling in het Haagse Gemeentemuseum. Uitgever en museum verdienen lof voor de consequente manier waarop ze deze reeks voortzetten. Gestart met Kadinsky (Daan Remmerts de Vries), via Mondriaan (Wouter van Reek), Ensor (Marije Tolman), het poppenhuis (Anna van Praag en Thé Tjong King) en Calder (Sieb Posthuma) naar Delfts aardewerk (Ingrid en Dieter Schubert). Dit voorjaar verschijnt een boek van Ingrid Godon over de Franse kunstenaar Gustave Caillebotte. Een gevarieerde serie waarin kunst en kunstenaars dichter bij kinderen worden gebracht. Uiteraard pakte het ene boek beter uit dan het ander maar er zitten gelukkig geen uitschieters naar beneden bij. De draad van Alexander Calder is met stip de mooiste uit de reeks en Delfts Blauw zit in de middenmoot.

De Schuberts willen wel erg veel met dit boek. Misschien geïnspireerd door Nederland van Charlotte Dematons wordt de rijkdom van de Nederlandse cultuur er bij betrokken. Zou het een kleuter opvallen dat de schilderijen van Paulus Potter en Johannes Vermeer in het boek zijn verwerkt? Er is ook niks mis mee natuurlijk.  Het is een druk verhaal met veel tekst dat op nogal wat gedachten hinkt. De Schuberts willen iets vertellen over Delfts aardewerk, over de Gouden Eeuw, over Nederland en over kunst en ondertussen ook nog iets met muizen en een kat. Er zitten mooie prenten tussen, met grote schaduwen en piepkleine muisjes maar het is ook een gemiste kans om de mooie beschilderingen van het Delfts aardewerk in de schijnwerpers te zetten. Waar andere boeken een ode aan de kunstenaar of kunstvorm zijn, is Delfts Blauw eerder een algemene lofzang op de Nederlandse cultuur.