Er is van alles aan de hand in het heelal

Het gaat niet zo goed met de NASA en dus wordt er een charme-offensief bedacht die de publieke beeldvorming bij moet stellen. De ruimtevaartorganisatie besluit drie jongeren tussen de 15 en 18 de kans te geven op een maanreis. De Franse Antoine, de Japanse Midori en de Noorse Mia worden uit de miljoenen gegadigden ingeloot en bereiden zich voor op een verblijft van 172 uur op de maan. Er gaat uitgebreide opleiding aan vooraf waarbij de familie nauw is betrokken.

In de eerste hoofdstukken leren we de drie maanreizigers vrij uitvoerig kennen. De focus ligt voor het grootste deel op de Noorse Mia, het land waar auteur Johan Harstad vandaan komt. Mia is door haar ouders opgegeven en voelt er zelf niks voor. Ze houdt zich liever bezig met haar alternatieve rockband. Alledrie de uitverkorenen hebben zo hun problemen. Francois is aan de kant gezet door zijn grote liefde en de Japanse zit volledig verstrikt in haar familie en ziet dit als een uitgelezen kans om aan hen te ontsnappen.

Er is een merkwaardig lijntje waarin we een demente concierge volgen die ooit bij de missie betrokken is geweest en in zijn eigen schijnwereld volledig van de kook raakt als hij lucht krijgt van dit nieuwe plan. Maar er is uiteraard niemand die hem serieus neemt.

In het tweede deel volgen we de lancering en de missie op de maan. Al snel gaat er van alles dramatisch mis en komen de jongeren er achter dat de NASA hun aan een dwaas experiment heeft blootgesteld. Er is  van alles aan de hand in het heelal. Het lijkt er niet op dat een van de ruimtereizigers ooit weer op aarde bij hun vrienden en familie zal terugkeren. Maar dat loopt toch nog even anders en dan blijkt dat de focus niet geheel toevallig bij Mia lag.

Darlah is een kruising van een toekomstroman, een thriller en coming of age boek en misschien zit daar het probleem maar geen van die invalshoeken komt uit de verf. Details worden uitgeplozen en ogenschijnlijk belangrijke ontwikkelingen in een paar zinnen afgedaan.          Een rommelige roman met veel verwijzingen naar muziek en films.   Er zijn veel te veel personages die allemaal worden uitgelicht en niet een van hen komt echt tot leven. Ineens ligt het perspectief weer bij de ex-vriendin van de Franse maanreiziger of halen we met een van de astronauten jeugdherinneringen op tijdens de laatste minuten van haar leven. Veel lijntjes worden niet uitgewerkt, de mysterieuze concierge blijft een losse flodder en het  briefje dat Mia meekrijgt van haar gehandicapte broer, komt nergens terug.

De aanvangsbelangstelling bij een roman als deze is groot. Het lijkt te gaan over klonen, buitenaards leven en andere fascinerende vraagstukken. Helaas heeft Harstad heeft zijn eigen ideeen vakkundig om zeep geholpen. Hij heeft geen enkele keuze gemaakt en als lezer zit je met de brokken. Teleurstellend, want deze auteur heeft al eerder bewezen dat hij een overtuigende roman kan schrijven. In Noorwegen is dit boek bekroond en schijnt het een bestseller te zijn. Het is onduidelijk waarom want in Scandinavië worden veel betere jeugdromans afgeleverd. 

Kaft: