Leo werkt met zijn vader als klusjesman in het merkwaardige Wiedeweerhotel, dat niet veel maar wel bijzondere gasten heeft. Die wonen stuk voor stuk in een merkwaardig vormgegeven kamer. In de één zitten veel vijvers en de ander is als een grote flipperkast ingericht. De oorspronkelijke eigenaar van het hotel is plotseling verdwenen en de werknemers en gasten leven in verwarring. Wie is er precies de baas, wat gaat er met het hotel gebeuren en waarom zijn er zoveel storingen? Leo en zijn vader proberen de boel bij elkaar te houden maar er lijkt geen houden meer aan.
Leo is een sympathieke held die met een vriendje knotsgekke avonturen in het hotel beleeft. De ene storing is nog niet verholpen of er gaat ergens anders een gast ui zijn dak. Het verhaal dendert door en Carman verzuimt af en toe om de details goed weer te geven en tot een afronding te komen. Behalve de werknemers van het hotel zijn daardoor ook de lezers in verwarring. Af en toe is het moeilijk er een touwtje aan vast te knopen. Een stel eenden vormt een van de lijnen maar het blijft volstrekt onduidelijk waarom ze die rol krijgen toebedeeld. Alarm! is een heel visueel boek waarvan je de kamers graag in het echt wilt zien. Carman schrijft net niet beeldend genoeg om het uit de verf te laten komen. Het zijn aanzetjes en gekke fantasieën die veel meer tot leven hadden kunnen komen. Opvallend genoeg verwees Carman in zijn tweedelige Skeleton Creek wel naar filmpjes op internet, die wat overbodig waren en juist hier een grotere rol hadden kunnen spelen.
Het is een slimme marketingtruc om Sjakie en de chocoladefabriek van Roald Dahl als inspiratiebron aan te geven. Daar heeft Alarm! in aanleg ook wel iets van weg en de liefhebbers van dat boek zullen zich vast vermaken, maar ook enigszins van een koude kermis thuis komen.
Alarm!
Patrick Carman
Marce Noordenbos
