De Vier Windstreken
Op de eerste lesdag van Dorian op de middelbare overkomt hem tijdens het voorstelrondje het ergste dat kan gebeuren. Hij komt bij het uitspreken van zijn eigen naam niet verder dan do-do. Hij voelt zich er verschrikkelijk over, alsof hij naakt voor de klas staat. Dorian voelt zich vooral in de steek gelaten door zijn beste vriend Ramses, die op de lagere school altijd voor hem opkwam en namens hem sprak. Dorian besluit dat dit zijn laatste woorden waren. Hij zwijgt voortaan.
Tijdens een schoolexcursie komt hij in een natuurmuseum oog in oog te staan met een dodo. Het is alsof de uitgestorven vogel op hem heeft gewacht. Op zijn eigen kamer creëert hij samen met de vogel een veilige plek waar hij rust vindt, los van die bedreigende school.
Debutante Mohana van den Kroonenberg schreef met Dodo een indrukwekkend boek over een jongen die stottert, zonder dat dat woord erin voorkomt. Ze omschrijft het wel. ‘Het is een stoomtrein die pas tot stilstand komt als zijn adem op is – hij kan het niet stoppen.’ Dorian rekt zijn ‘koude oorlog zonder woorden’ tot het niet langer is vol te houden. Zijn ongelooflijk lieve moeder trekt hem uit de stilte, maar het is vooral zijn beste vriend Ramses die hem trouw blijft, ondanks dat Dorian hem lang negeert.
Op een ontroerende manier neemt de jongen afscheid van de dodo en keert hij terug in de wereld van taal en woorden. Mohana van den Kroonenburg vindt in dit origineel vertelde en overtuigende debuut een vorm om woorden te vinden voor een jongen die zo moeilijk uit zijn woorden komt. De gedachtestroom van Dorian is intens en authentiek en het gebruik van beelden uit de jeugdliteratuur, waaronder vooral Alice in Wonderland, geeft speelsheid en verdieping aan het verhaal.
Deze recensie stond op 2 september in de Leeuwarder Courant en Dagblad van het Noorden en kreeg daar 4 sterren.
