De prinses wil een hondje om mee te spelen. Want haar vader, de koning, heeft veel te weinig tijd voor haar en het verstoppertje spelen met de 234 lakeien begint vervelen. Zoals in alle sprookjes krijgen prinsessen hun zin, maar dat loopt in dit geval net even anders. Dat hondje komt er niet want de koning aarzelt en als een boze stiefmoeder op het paleis haar intrede doet, zoals dat in de meeste sprookjes gaat, is de kans verkeken.
De koning laat zich het hoofd gek maken door een barones die lijdt aan inhalatieflauwtes en uit is op zijn luxe en geld. Natuurlijk is ze allergisch en is er geen sprake meer van een hondje. Waarom er geen vrouw en moeder is, komen we niet aan de weet, dat is een gegeven. De koning heeft het druk met regeren en het valt hem zwaar alles alleen te moeten doen dus een vrouw aan zijn zijde is welkom. Mannetjes met zwarte snorren komen een olifant brengen en na haar aanvankelijke scepsis (een olifant is geen hondje en kan niet blaffen, kwispelen en geen kunstjes doen), raakt het prinsjesje met hem bevriend. Samen maken ze de barones het leven zuur en het verlangen naar een hondje wordt steeds minder.
Een olifant op de thee is opnieuw een fantasierijk boek van Linda Groeneveld met lekker veel gekte en overdrijving. Ongecompliceerde fantasievolle boeken in de stijl van Annie M. G. Schmidt die tot de verbeeldingen spreken. Een olifant op de thee is niet het sterkste boek uit het nog prille oeuvre van Linda Groeneveld (het is haar derde boek). Ze gaat de mist in met de perspectiefwisselingen waarbij het soms onduidelijk is wie het verhaal vertelt. De opbouw is traag, het duurt nogal lang voordat de olifant uit de titel wordt opgevoerd. Groeneveld brent grappige elementen in, zoals de zwarte mannetjes met de snorren, die beter hadden kunnen worden uitgewerkt. Sterk is de manier waarop Groeneveld de draak steekt met conventies en met het traditionele sprookje.
Een schrijfster die kan tekenen, dat is altijd fijn en ook in dit boek zijn de prenten een geweldige aanvulling. Groenevelds stijl doet het meest aan die van Wim Hofman denken, priegelig maar zeer toegankelijk. Een olifant op de thee is een vermakelijk en ongecompliceerd leesboek voor 8+-ers. Het prinsesje krijgt uiteindelijk toch nog min of meer haar zin, zoals dat hoort in sprookjes.
Een olifant op de thee
Linda Groeneveld